#832: - Re: Een fragment uit het boek Groei maakt gelukkig

Iets wat meer kost dan opbrengt kan je als een onderbelasting of subsidie zien.

"De gemiddelde "opbrengst" (brandstofaccijnzen, verkeersbelasting, belasting op inverkeerstelling, btw,...) bedraagt 6,9 euro (per 100 km) voor dieselwagens en 11,6 euro voor benzinewagens. Deskundigen berekenden dat een dieselvoertuig goed was voor 25,9 euro externe kosten per honderd kilometer. Een benzineauto kwam op 24,4 euro per honderd kilometer. De externe kosten van een dieselwagen liggen dus vier keer hoger dan zijn opbrengsten. De bewering dat we de auto als een melkkoe moeten beschouwen, klopt niet als je oog hebt voor de kosten. Kanttekening daarbij is wel dat in 2002 80 procent van de totale externe schade toe te schrijven was aan kosten door files en dat wanneer die kost buiten beschouwing wordt gelaten, de huidige belastingen voldoende hoog zijn om de milieukosten van het verkeer te vergoeden."

En aangezien files sinds 2002 sterk toegenomen zijn zal die externe kost dus ook hoger zijn dan toen. Nog los van het feit dat astma, longkanker of gewonden/doden in het verkeer eigenlijk niet in geld uit te drukken zijn.

Enquête EOS: "De enquête polste ook naar de mening van de Vlaming over de verkeersknoop. Om die te ontwarren, rekent 90 procent op een mentaliteitswijziging - in 2003 was dat nog maar 74 procent."

Als 90 procent van de Vlamingen rekent op een mentaliteitswijziging, waarom is meer dan de helft van de autoverplaatsingen dan nog < 5 km? Waarom neemt 1/3 dan nog de auto voor een afstand van < 1 km? Ook bij mooi weer en als er geen bagage of passagiers mee moeten?

Maar het zijn waarschijnlijk vooral de anderen die hun mentaliteit moeten wijzigen...

#833: - Re: Re: Een fragment uit het boek Groei maakt gelukkig

Je bent een tweezak: nu is het weer om milieuredenen dat de taks moet ingevoerd worden, dat er een mentaliteitswijziging moet zijn (verkeer kost veel, is vervuilend, enz.). Als er dan duidelijk wordt gemaakt hoeveel er al wordt betaald via accijnzen, BIV, etc. (ja, gelukkig ook door Nederlanders die hier komen tanken: het is de enige manier om ze ook te belasten omdat ze ons wegennet voor transit gebruiken en congestieproblemen te veroorzaken - want dankzij jouw kilometerheffing zouden ze niet eens voor de congestieproblemen moeten betalen).

Maar goed, iemand die dus waarschijnlijk het geluk heeft - zoals jij - alles in de buurt te kunnen doen (werken, boodschappen, ontspanning) geen auto heeft (mooie besparing), waarschijnlijk parasiteert (door af en toe een lift te vragen) en geen enkele taks op auto of verkeer betaalt, jij klaagt omdat je tot het autoverkeer bijdraagt. Dat je er ook van profiteert (evenveel als degene die ervoor zorgen) in de vorm van de luxe die je in je supermarkt vindt, lijk je gemakshalve even te 'vergeten'. Het liefst van al zou je ook daarvoor alleen maar de anderen willen laten betalen.

Wat zou je doen mochten de meesten hun werk opgeven, omdat het voor hen niet meer rentabel is om te gaan werken. Dan zal er (nog) meer op werk worden belast (en dan kun je dat ook wel betalen: ook niet eerlijk natuurlijk, en voor jou opnieuw een reden om aan de klaagmuur te hangen omdat het een of ander onderzoek zal hebben uitgerekend dat jouw bijdrage aan de werkloosheidsuitkeringen 38,26 euro zal bedragen, terwijl het vandaag nog maar 8,16 euro is).

Andere keren is het het congestieprobleem dat jouw parten speelt. Heb jij er last van als je met je fiets gaat? Neen, zwijg er dan over, de werkmensen die jij wil laten betalen, die hebben er last van (minder quality time). Indien je er echt last van hebt, dan moet het voor jou een luxeprobleem zijn en dan ben jij waarschijnlijk een van de kapitalisten die groene ideologie misbruiken voor eigen gemak. Want zelfs de groenen weten dat elke bijkomende belasting op arbeid momenteel niet aan de orde is, zonder alternatief verkeer. Zij hebben een rechtlijniger discours: om congestieproblemen aan te pakken, moeten er alternatieven zijn. Die zijn er momenteel niet. Ook niet voor veel mensen die in jouw ogen dichtbij hun werk wonen.