Steunbetuiging BaTP verdient erkende plaats binnen GGZ

Ik ga akkoord met de stelling dat psychologisch consulent een plaats verdient binnen het wettelijk kader van de gezondheidszorgberoepen en steun de oproep daar dan ook volledig in. Binnen de geestelijke gezondheidszorg kan de rol van de psychologisch consulent perfect complementair zijn met die van de klinisch psycholoog. De jaarlijkse instroom van goed opgeleide professionele bachelors is daarbij een realiteit die niet kan en mag worden genegeerd.

Met de pleidooi dat een bachelor in de toegepaste psychologie ook toegang dient te krijgen tot psychotherapie ga ik echter niet akkoord. Hier volg ik de visie van de Hoge Gezondheidsraad: zij beschouwen psychotherapie als een specialisatie van universitaire basisberoepen in de gezondheidszorg.

1) zomaar eventjes de spelregels veranderen, voor mensen die aan het studeren zijn of al afgestudeerd zijn als therapeut in één van de erkende therapie opleidingen, toont aan dat de overheid totaal geen respect en minachting heeft voor die mensen.

2) Een therapie opleiding volgen kost al snel zo'n 10.000 €. Als dan achteraf de overheid beslist dat die therapie opleiding niks waard is, dan dien je ook die som terug te betalen aan elke student.

3) ik werkte zelf al met zowel psychologen en 'toegepaste psychologen', dit labeltje zegt totaal niks over hoe men als therapeut zal functioneren.

4) In mijn therapie opleiding zaten zowel psychologen als niet-psychologen. Ik heb deze mensen 4 jaar aan het werk gezien. Ook hier was duidelijk dat de basisopleiding (psycholoog of andere gezondsheidswerker) totaal niet voorspellend was voor of iemand een goede therapeut zou worden of niet.

5) In vele teams met therapeuten, ook in het onze, is het net een meerwaarde om mensen vanuit diverse achtergronden te hebben, omdat dit zo verrijkend en dus helpend is. Het is dan ook een duidelijke verarming als dit niet meer mogelijk zou zijn.

6) Ikzelf volgde een erkende psychotherapie opleiding en heb op Master niveau een gezondheidsberoep (niet-psycholoog). Blijkbaar vindt de overheid dat ik de naam 'psychotherapeut' niet waardig ben. Nochtans ervaren een groot deel van mijn cliënten dat anders.

7) Vele therapeuten zijn geen psycholoog en hebben toch een goede praktijk (= de therapie die ze geven werkt voor veel van hun patiënten/ cliënten). Wat zal er dan gebeuren met hen, als ze plots geen therapeut meer zijn?

8) Therapeuten die afstudeerden en 4 jaar lang net op dezelfde manier werden beoordeeld als hun collega-psychologen die ook diezelfde therapie opleiding volgden, studeerden toch af. Deze niet-psychologen dienden daarvoor aan dezelfde voorwaarden te voldoen als hun collega-psychologen. De opleiding werd niet makkelijker gemaakt omdat zij bv. maar een Bachelor in een gezondheidsberoep hadden. Ook zij dienden even hard te werken voor de opleiding en slaagden erin omdat de opleiders hen aanzagen als waardig om de naam therapeut te dragen... Wie is de overheid dan, die deze mensen niet bezig zag, om te stellen dat zij nu plots niet meer waardig zijn om als therapeut te werken?

9) Ikzelf volgde een 4-jarige erkende therapie opleiding volgde, studeerde jaren aan de univ. om een gezondheidsberoep te hebben op Masterniveau (zonder bissen),  ik behaalde ondertussen bijna een Bachelor in psychologie (equivalent van 3 jaar) en ondertussen ben ik als therapeut werkzaam. Het is dan ook bijzonder ontgoochelend om te moeten merken dat ik mijn cerrificaat van therapeut en straks mijn diploma van Bach. in de psychologie evengoed kan wegwerpen, omdat de overheid zou bepalen dat ik nooit een goede therapeut kan zijn met mijn achterliggende studies. Mijn toekomst waarvoor ik al jaren werkte, wordt plots heel onzeker en zoals het er nu uitziet, mag ik straks een andere job gaan zoeken, wil ik verder mijn geloofwaardigheid kunnen aantonen aan cliënten. Zelfs al hielp ik al heel wat cliënten met ernstige psychische problemen.

10) Graag enkele wetenschappelijke studies ook die aantonen dat de psychotherapie van Belgische/ Vlaamse Bachelors in de psychologie (of andere gezondheidsberoepen) die ook psychotherapeut zijn, minder effectief is dan de therapie geleverd door psychologen- psychotherapeuten. Zo is het immers mogelijk om echte wetenschappelijke uitspraken te doen over deze kwestie. Naar mijn weten zijn er echter geen zo'n studies (die goed werden uitgevoerd). In dit geval zou dit betekenen dat de overheid en de voorstanders van het wetsvoorstel zich enkel laten leiden door hun buikgevoel en dat hun besluit onwetenschappelijk is.

#57: Tom Van Daele - Belangrijke nuance 

 Aan Tom Vandaele: als het advies van de Hoge Gezondheidsraad wordt opgevolgd, dan zou ik toch erkend moeten worden als psychotherapeut. Ik heb een Master in een gezondheidsberoep, maar ben geen klinisch psycholoog. Maar zoals het er nu uitziet, zal men dat advies niet volgen, aangezien enkel klin. psychologen en klin. orthopedagogen zouden worden toegelaten.

En daarnaast blijf ik stellen dat het altijd eenvoudig is om een beslissing te nemen over mensen die men nooit of zelden bezig zag: als men geen therapie opleiding volgde, samen met niet-klin. psychologen, dan kan je ook niet oordelen over hoe zij in die job functioneren. Men kan niet oordelen over wat men niet kent.

#54: -  Zo denk ik er ook over! Ik ben momenteel hard op zoek naar werk en heb nog een jaar extra gevolgd zodat ik ook les mag geven in de vakken van mijn bachelordiploma in het secundair onderwijs. En toch is het nu al zo moeilijk. Als dit niet aangepast wordt, is mijn diploma helemaal niets waard!

Ook maatschappelijk werkers werken soms als zelfstandig psycho-sociaal begeleider/consulent. De diversiteit aan beroepen en achtergronden betekent een grote meerwaarde voor het hulpverleningslandschap. Akkoord dat er kaf tussen het koren zit, maar dat lost men niet op door volledige beroepsgroepen uit te sluiten.

#57: Tom Van Daele - Belangrijke nuance 

 Wie zetelt in die gezondheidsraad? Wie doet de aanbevelingen voor die raad? Lijkt me een beetje een cirkelredenering...

Ik kom vanuit generatie armoede, en ben werkzaam als opgeleide ervaringsdeskundige in de armoede en sociale uitsluiting bij VDAB . Ik heb nooit de kans gehad door te studeren. Mijn dochter heeft ADD en volgt haar laatste jaar toegepaste psychologie. Bachelor. Het zou een ramp zijn om deze erkenning niet te verkrijgen, want zij is de eerste sinds generaties in onze familie die zover geraakt is, en zij heeft verdorie geknokt en gevochten om zover te staan. Ik vind het schandalig dat dit diploma niet in de zorg zou worden erkend. Daardoor zou de vicieuze cirkel die we een stuk doorbroken hebben met haar werken, en veel vechten  wel weer eens kunnen terugkeren, en die willen we zeker niet terug zien. Erg dat men op die manier met mensen omgaat. , terwijl zij en ik alles gedaan hebben om haar diploma te kunnen halen.
Hilde Van Tongelen