Aanlijn- en muilkorfplicht en fokverbod gevaarlijke honden.

#175: - Re: Ow, ow,...gast toch...;-)

De vergelijk met de fox gaat weldegelijk op, zeer zeker qua gedrag en met name het jachtinstinct, tilde de fox één pootje op om "de prooi" in de gaten te houden, doet de staff dit idém. Als de fox een prooi vangt is deze ook met één knauw in de nek en schudden met de kop ten dode opgeschreven, Ja, fox had ooit een haasje te pakken, en heeft een muizennest open gegraven...helaas,...maar ja, dat is nu eenmaal als je midden in de polder woonde en altijd door de weilanden struide als "jonkie", de staff doet dit idém. Dit zijn na mijn mening "gewone" terrier overeenkomsten, de russel doet dit overigens ook, en ja, die heeft nóg minder bijtkracht uiteraard.

Nee inderdaad de term "gevaarlijke vechthond" staat mij niet aan, echter hond met extreme, ik zou zeggen "bovengemiddelde" bijtkracht wel, want dat is nu eenmaal een feit, de rest wat u schrijft is in mijn ogen "stierenpoep" gedrevenheid te doden, niet los te laten...Ook hier tellen na mijn idee Uw eigen wijze woorden; "Wat dat betreft lijden de goeden echt onder de kwaden, net zoals met bijna alles in het leven."

Even verderop spreekt u zich na mijn gevoel wat tegen, u schrijft: En dat de hond echt niet van nature de intentie heeft om alles en iedereen maar eens lekker te verscheuren. Echter, wat u zelf aangeeft, het is een terrier met jachtinstinct. Dat hoeft nog geen probleem te zijn. Inderdaad het hoeft zeer zeker geen probleem te zijn áls je dus maar wéét wát voor dier je aan je lijn hebt, en hier na handelt, het dier goed onder apél staat is het nimmer een probleem.

De honden waar we het nu over hebben schrijft U, Kijk, dát is een leuke,  ik heb het over een Engelse staff van 14 kilo, de starter van deze pagina heeft het over een staff van 50 kilo, jawel,...Ik weet het niet hoor, maar die bestaan bij mijn weten niet..dus ja,...wáár hebben we het dan uiteindelijk toch nu wél over?? Ik heb werkelijk geen enkel idee,...maar "de stafford" krijgt dit gruwelijke verhaal van een "moord" op een andere hond" wél weer op zijn rekening terwijl áls het een hond van pakweg een 50 kilo is geweest dit toch écht een totaal ander ras moet zijn geweest. Ik vind het verschrikkelijk voor de baasjes van het slachtoffer dier, laten we wel zijn hoor, dit is een horror senario wat ik werkelijk totaal niemand toewens, maar ik denk wel dat er hier en daar wat zaken door de emotie wat uit zijn verband zijn gerukt. Hieronder de rasstandaard Amerikaanse stafford:

Met Uw laatste zin ben ik het helemaal eens, daar valt geen werkelijk geen spelt tussen te krijgen:-)