Ik ben zowel professional als moeder van een kind wat op dit moment in behandeling is in een GGZ instelling.

Ik werk in  een logeervoorziening die gesloten zal moeten worden omdat de indicaties niet meer worden afgegeven. Kinderen die normaal begaafd zijn en autisme hebben (zoals ook mijn eigen kind) vallen tussen wal en schip. Ouders staat het water aan de lippen.  Een aantal logeerhuizen blijven open maar wat als straks de overheveling naar de WMO plaatsvind?
De gevolgen die het hebben van een kind meteen plusje kan hebben voor zichzelf- en zijn omgeving, worden enorm!! onderschat. Hoe denken gemeenten antwoord te kunnen geven op vragen als de expertise tav dit soort specifieke problemen niet bij hen ligt? Ik ben een mondige ouder. Ik weet de weg. Wie gaat andere ouders- die het water aan de lippen staat- de weg straks wijzen?? Wie houdt oog op de gezinnen die ondersteuning nodig hebben omdat ouders zelf ook problemen hebben? Wie gaat signaleren dat er een kind in het gedrang is en gaat handelen? Om mij heen ervaar ik dagelijks de onzekerheid over de toekomst van onze kinderen. Kunnen we hen straks blijven geven wat ze nodig hebben? Kan mijn kind thuis blijven wonen als hij straks geen PGB meer krijgt en ik volledig afhankelijk ben van mantelzorgers? (waar ik nu al een groot beroep op moet doen). Mijn zoon- maar ook vele andere kinderen die ik ken- kan het ver schoppen. Helaas kost het veel tijd, energie en de nodige hulp om hem in ontwikkeling te krijgen en te houden. Hij wil! Hij werkt hard! Hij verdient he!t  Hij heeft niet gevraagd om deze rugzak!

Natuurlijk moet er bezuinigd worden; ook in de zorg-en hulpverlening. Dit kan echter op andere manieren. B.v. door burocratie te verminderen (tijd is geld) maar ook door als organisaties beter samen te werken. Soms zijn er 9 hulpverleners uit verschillende organistaties in 1 gezin aan het werk. Deze werken elkaar eerder tegen als dat ze goed kunnen samenwerken. Geen moedwil, maar een kwestie van hoe dingen zijn georganiseerd. Hierin zou beter gestuurd moeten worden.

Van de keuzes die echter op dit moment genomen worden tav de jeugdGGZ,....komen enorme problemen!!! Zowel sociaal als kwalitatief als kostentechnisch! Die gevolgen worden  nu niet overzien en enorm onderschat!!!

#203: -

Helemaal met U eens , ook ik ben professional met een kind in de ggz , inmiddels sinds twee weken 18, is na 1,5 jaar gesloten behandeling met RM naar huis gestuurd indicatie kan niet om in pgb dus goede kennissen kunnen niet als zzp worden ingezet .

Die juist het vertrouwen van het kind hebben, mogen niet hier inspringen en, als een oudergezin werk ik full-time met erbij al deze problematiek.

Mijn zoon en ik hebben behoorlijk wat door te staan , maar ook voor mijn dochter ( borderline) is het allemaal heel moeilijk en pijnlijk .