Eis het ontslag van Jozias van Aartsen


Gast

/ #8289 Dubai, slavernijparadijs van de 21ste eeuw

2014-08-24 16:55

 

In Dubai is alles in de overtreffende trap: het hoogste gebouw, de meest luxueuze hotels en de grootste winkelcentra. Luxe en rijkdom lijken er binnen handbereik, althans voor de Emirati en Westerse expats – niet voor de honderdduizenden arbeidsmigranten die de stad telt. Een staking bij bouwbedrijf Arabtec werd maandag met behulp van beveiliging beëindigd. Maar daar blijft het niet bij: de stakers worden grofweg uit Dubai gedeporteerd.
 
Paar mensen rijk ( nep prinsen) grootste deel is arm en wordt uitgebuit.
 
De Verenigde Arabische Emiraten (VAE) hebben ongeveer 8 miljoen inwoners, waarvan de meesten in Dubai geresideerd zijn. Minder dan 20 procent daarvan behoort echter tot de Emirati, de officiële nationaliteit van de VAE. Het grootste deel van de bevolking van de VAE bestaat uit arbeidsmigranten uit Zuid-Azië, verder wonen er nog een relatief klein aantal expats uit andere (Westerse) landen.

Arbeidsmigranten in de Verenigde Arabische Emiraten krijgen geen Emirati-nationaliteit of langdurige verblijfsvergunning; hun recht om in een van de staten te verblijven hangt samen met een contract bij een werkgever. Het lot van de arbeiders ligt dus in de handen van het bedrijf waarvoor ze werken; een werkgever die ze de eerste twee jaar van hun verblijf niet mogen verlaten.

40 graden Celsius

De arbeidsmigranten hebben vaak hoge schulden als ze in Dubai aankomen, door de visum- en reiskosten die ze in hun thuisland aan louche arbeidsbureaus moeten betalen om te kunnen vertrekken.

Die schuld moet terugverdiend worden, waardoor veel arbeiders zich gedwongen voelen om voor langere tijd in Dubai te blijven werken. Het feit dat hun paspoort voor enkele maanden wordt ingenomen door de werkgever als 'verzekering', draagt daar ook nog aan bij.

12 uur op een dag werken bij temperaturen van 40 graden Celsius met maar één vrije dag per week: de werkomstandigheden zijn zwaar. Daarnaast zijn de bouwterreinen vaak onveilig, en als er iets gebeurt is er geen sociale zekerheid voorzien.

Overnachten doen de arbeiders in barakken in een soort van kamp, omringd door bewaking. Daar slapen de mannen met 5 tot 6 personen op een kamer, en delen een badkamer met 40 tot 50 personen. Bovendien is het loon dat zij verdienen ook nog eens erg laag, 100-200 dollar per maand.

 

Bron: Human Rights Watch.