Stress-arm onderwijs: ruimte voor het individuele kind en elkaar

Er wordt vandaag de dag veel gekeken naar het pesten, hoe dat gebeurt, wat er gebeurt en de (ernstige) gevolgen ervan.

Wat mij verbaasd, is dat er niet gekeken wordt naar hoe de dagen op de scholen worden ingevuld of volgepropt. Al op de basisschool of zelfs op de peuterschool wordt er tegenwoordig ontzettend veel aandacht besteed aan presteren en scoren, de werkdruk/stress is ontzettend hoog. De leerkrachten klagen over het vele werk en het hoge tempo waarin het lesprogramma moet verlopen. Iedere dag een race tegen de klok om alle taken af te kunnen maken met alle frustraties van dien.

Een kindje in groep 3 hoor je niet meer ontroerend, voorzichtig de eerste woordjes lezen van r ... oo... s. 
Met kippenvel hoorde ik ons zoontje van 6 jaar (nog maar net in groep 3) verbazend-snel alle woordjes achter elkaar opzeggen, 'maas-kaas-haas-etc ....' Ik vroeg hem met grote verbazing: 'waarom lees je dat zo snel?' hij zei: 'Dat moet van juf, binnen een minuut zoveel mogelijk woordjes zeggen'. Van de ouders wordt daarnaast verwacht dat ze het thuis gaan stimuleren, oefenen en oefenen, hoe meer, hoe sneller ... hoe beter ?! Wat voor gekke wereld is dit?

Er is daardoor heel veel stress bij de kinderen en als je niet mee kunt komen (niet kunt voldoen aan de 'standaard' verwachtingen) dan wordt je apart benaderd of apart gezet, extra aangesproken en toegesproken op je 'niet mee kunnen komen met de rest'. Hierdoor wordt de stress nog groter/verdubbeld.

Het cito-tijdperk waar we nu in leven ... Sommige kinderen hebben het 'geluk' dat hen de 'juiste' intelligentie is gegeven. Maar dat geldt niet voor iedereen. Bij de Cito toets kunnen de besten zich nog eens extra onderscheiden waar anderen geconfronteerd met hun matige score ... Je creatitviteit en zorgzaamheid wordt namelijk niet gemeten. De prestaties leveren de scholen een goede naam op maar nergens kun je terug lezen hoe er door de leerkrachten met de leerlingen wordt omgegaan, hoe de sfeer tussen de leerlingen onderling op de school is ... .

De week wordt niet meer geopend met elkaar, er is geen ruimte meer om in de kring eens een gesprek te hebben, een spelletje te doen. Vertellen over je weekend, over wat je leuk vindt, over wat je moeilijk vindt ... over misschien een hele verdrietige, uitzonderlijke of bijzondere thuissituatie. Het kan niet meer, er is geen tijd en ruimte voor het sociale stuk, er moet gepresteerd worden.

Tijdens het programma van Johnny de Mol, Project P, zie je dat het 'opgelost' wordt wanneer de groep bij elkaar zit, wanneer ze met elkaar in gesprek gaan in een andere opstelling en ze geconfronteerd worden met de woorden van Johnny de Mol, de pester en met hun eigen gedrag. Je ziet de ontspanning en het plezier wanneer ze met elkaar een spel gaan doen.

Moeten we niet de vraag neerleggen bij de minister van onderwijs om eens serieus te kijken naar de huidige prestatiedruk en met name de eenzijdige overvraging ... met alle gevolgen van dien. Daarnaast zou er misschien een soort 'zoover' voor de scholen moeten komen waarin niet de cito scores worden bekeken maar waarin vooral zichtbaar wordt hoe de sfeer is en hoe er aandacht wordt besteed aan het sociale stuk binnen de school.