Maak van onze gezinnen geen proefkonijnen!

Vanuit Onderwijs is deze week het voorstel gekomen om de scholen te heropenen op 15 mei. Intussen werd dit door de Veiligheidsraad bestendigd. De eerste en tweede leerjaren zijn als eerste aan de beurt, voor het meest aantal dagen per week. Wij, gezinnen van jonge kinderen, zijn bezorgd hierover. Alhoewel we veel begrip hebben voor de pedagogische argumenten in de keuze voor deze kleinste kinderen, weegt het veiligheidsrisico voor ons niet op tegen het voordeel van amper 6 weken onderwijs. En zouden wij liever een meer gediversifieerd aanbod van mogelijkheden zien.

- Crisiscentrum benadrukt: laat de maatregelen niet te vroeg los. Simulaties tonen een exponentiële toename van het aantal besmettingen als de maatregelen op 20 april zouden opgeheven zijn. Hoe kunnen wij aannemen dat dit risico op 15 mei weg is? Marc Van Ranst zegt dat hij pas een beetje gerust zal zijn als het aantal ziekenhuisopnames onder de 100 ligt. Daar zijn we nog lang niet op dit moment... 

- Ook de WHO waarschuwt om de maatregelen niet te snel te laten afzwakken. Het virus neemt niet af in sterkte - het heeft minder kans zich te verspreiden door de strenge maatregelen.

- Epidemioloog Pierre Van Damme in Ter Zake: "Kinderen lijken niet de motor van de besmetting. Anderzijds is nog niet duidelijk of kinderen de ziekte kunnen doorgeven." Nog niet duidelijk... dat klinkt op zijn minst gezegd niet hoopgevend...

- Nog dezelfde epidemioloog: "Je kan maatregelen lossen, maar dat betekent dat je telkens je een maatregel lost, 3 weken moet wachten om te zien wat dat betekent in de curve." Anders gezegd: we proberen, want eigenlijk weten we hier nog bijzonder weinig over, en zien dan wel of de besmettingen / ziekenhuisopnames / overlijdens (?) stijgen... De winkels gaan een week voordien pas terug open. Op één week tijd gaan we de gevolgen daarvan nog niet kunnen inschatten.

- Dit in combinatie met het feit dat kinderen van de lagere school, en zeker de eerste leerjaren:

* het begrip "social distance" niet kennen. Kinderen geven knuffels, zoentjes, staan dicht bij elkaar - om deze fijne natuurlijke reflex tegen te gaan, moet je ze heel nauw in de gaten hebben. Het is al moeilijk als ouder met 2 kinderen, laat staan als leerkracht met een hele klas.

* hun handjes alleen maar wassen als ze er op gewezen worden. En ze doen het alleen maar grondig als je er op toeziet.

* onmogelijk uren na elkaar met een mondkapje op kunnen zitten.

* de hele tijd (echt waar minister Weyts, je moet ze eens in de gaten houden) aan hun gezicht prutsen.

* ongelukjes, wondjes, snottebellen, ... hebben waarbij de leerkrachten met veel liefde troosten, helpen snuiten, ... social distance: quid? Ik wil niet in hun plaats spreken, maar ook onze leerkrachten verdienen bescherming!

* hun jonge leventjes al heel erg door elkaar geschud zien op vandaag. Plots mogen ze de grootouders, die hen in veel gevallen voorheen bijna dagelijks opvingen, enkel nog heel sporadisch vanop een grote afstand zien. Verjaardagen moeten ze alleen vieren. De speeltuin is afgesloten. Hun vriendjes kunnen ze alleen nog op de computer zien. Zonder dat ze echt helemaal begrijpen wat die Corona nu juist is. Zonder dat zij zelf in volle bewustzijn keuzes kunnen maken over met wie ze in contact komen. Dit wordt voor hen beslist. Willen we hen echt verder traumatiseren en legertjes jongvolwassenen met smetvrees kweken door hen in deze omstandigheden naar een school te sturen, waar alle grote mensen mogelijks verscholen zitten achter een masker? In bepaalde gevallen een andere leerkracht, door de opspliting van de klassen... Niet voor elk kindje zijn dergelijke veranderingen makkelijk verteerbaar. Naast een educatief welzijn, bestaat er ook zoiets als psychologisch welzijn...

- Hebben de dames en heren ministers er al bij stil gestaan, als beide ouders doodziek worden van dit virus (ja, die kans is reëel, dat hebben velen van ons met eigen ogen kunnen vaststellen in hun vrienden-/kennissenkring de afgelopen weken), wie dan voor die kinderen uit eerste leerjaren moet zorgen? Die kunnen niet voor zichzelf zorgen... u wilt toch niet dat de grootouders moeten inspringen...?

Neem toch aub de nodige tijd, overhaast dit niet... reeds weken volgen wij de maatregelen heel strikt op. Zet ons, jonge gezinnen, niet in die vuurlinie... dit wordt geen verloren generatie omdat een paar weken les op een andere manier georganiseerd wordt. Zet in op afstandsonderwijs, en/of de nodige coaching en begeleiding. In combinatie met het recent goedgekeurde extra ouderschapsverlof is dit een haalbare kaart. Ook hier leren ze nieuwe vaardigheden die ze in hun latere leven nodig zullen hebben. Wees creatief om de zwaksten meer ondersteuning te bieden, zodat er niemand uit de boot valt. En laat ons de herstart van de scholen op een fijne manier beleven, in plaats van vol stress en bezorgdheid...

Geef aan de ouders, leerkrachten en scholen meer keuze om tot de best mogelijke oplossing te komen. Er moeten toch mogelijkheden zijn om die kinderen waarvan de ouders verder in thuisonderwijs kunnen en willen voorzien, dat te laten doen met ondersteuning van de school en leerkrachten? Hierdoor kunnen de groepen misschien zodanig klein gemaakt worden, dat een opsplitsing in 2 of 3 leerjaren niet nodig is. In het huidige voorstel zullen immers leerkrachten uit andere leerjaren, naast de preteach-ondersteuning die ze moeten bieden aan hun eigen leerlingen, zich moeten inwerken in de materie van het eerste leerjaar en ook nog eens bijna fulltime daar aan het werk gaan. 

Maak van ons, gezinnen met kleine kinderen die sowieso al verschillende bordjes draaiende proberen te houden, geen proefkonijn in een materie waar nog zo weinig zekerheden over zijn. Bescherm ons, en laat ons onze kinderen, hun grootouders en leerkrachten beschermen.

E. Decraene    Neem contact op met de schrijver van de petitie