Leugenaars en vriendjespolitiek
In 2018 had ik een korte periode geen stabiliteit, ik had wel werk maar als alleenstaande moeder met 2 kinderen kon je niet gemakkelijk iets huren zoals veel alleenstaande ouders dit wel ondertussen ondervonden hebben, verschillende instanties afgelopen zowel in Brugge als Dendermonde, OCMW en dergelijke maar ze konden mij niet helpen aan een noodwoning etc.., daar sta je dan als alleenstaande moeder met 2 kleine kinderen 6 en 4'5jaar met wel werk maar geen vaste woonplaats en niemand van de instanties die klaarstonden om je te helpen! Uiteindelijk had ik dan zelf in maart 2018 een harde knoop doorgehakt en de respectievelijke vaders van de 2 kinderen gevraagd om tijdelijk de kinderen op te vangen totdat ik een vaste woonst had... Mei 2018 had ik mijn dochter met de politie weggehaald bij haar vader, die hield haar meer weg van mij dan wat anders en aangezien haar adres nog bij mij stond kon ik zonder problemen haar terug mee krijgen, op dat moment had ik geen problemen met mijn zoontje zijn vader want ik zag mijn zoontje meer dan mijn dochter, maar wat ik niet wist was dat mijn zoontje zijn vader achter mijn rug om zijn adres bij hem officieel had laten zetten en dit was helemaal niet de afspraak! Juli 2018 kwam het goeie nieuws dan dat ik via een huisbaas zelf een huis met 3 slpks kon huren, dolenthousiast begon ik volop in augustus 2018 het huis op te knappen en de 2 kinderen hun eigen slaapkamers mooi in te richten want dat was voor mij het belangrijkste dat hun kamers eerst gedaan werd... Eind augustus 2018 begin van het nieuwe schooljaar bijna dus dat was het moment dat mijn zoontje ook terug officieel naar zijn mama mocht terug keren want ik had mijn eigen woonst, althans dat dacht ik, schijnbedrieg..... Een slag in mijn gezicht kreeg ik, het was doorgestuurd naar het jeugdparket te Dendermonde! Daar sta je dan als moeder, in het belang van je 2 kinderen gedacht en uiteindelijk krijg je 1 van 2 niet meer terug na huis? Ik moest aantonen dat ik mijn stabiliteit kon behouden, dat ik alle hulp zou aanvaarden, iets waar ik nooit moeilijk over deed en altijd in alles deed mee werken... Nu 3 jaar later, heb enorm veel vooruitgang geboekt, bijna 3 jaar mijn vaste woning, een goeie vaste relatie van 1 jaar en 3 maand en daar sta je dan, nog steeds is het niet voldoende om je zoontje terug na huis te laten keren! Nog steeds spreken ze je aan over je verleden, heeft men nooit geleerd daar om geen oude koeien uit de gracht te halen? Nog steeds moet ik machteloos toekijken hoe mijn zoon achteruit gaat met zijn gedrag en vaak op school doet rebelleren, de vader dat er 2 jaar over deed om de nodige hulp in te schakelen voor mijn zoon, meermaals hem hierover aangesproken zelfs de consulente die me zoon opvolgt van het jeugdparket, maar er kwam geen verbetering, integendeel.... Pas in september vorig jaar is alles opgestart wanneer het telaat is, want ze willen hem nu naar een internaat sturen vanaf september en zijn vader gaat hiermee akkoord! Mijn eigen ouders die al moeten smeken om hun eigen kleinzoon te mogen zien en ze wonen dan nog in dezelfde straat, waar gaan we naar toe? En
wetend dat mijn zoon al 3 jaar aangeeft ik wil terug bij mijn mama en zus wonen, mijn zoon Aiden is het slachtoffer van het rechtssysteem hier in België !! Zijn vader is nu ook helemaal gedraaid want hij doet er nu alles aan om me zoon toch bij hem te kunnen houden, door met leugens en verzinsels te beginnen... En wie geloven ze? Juist ja, de persoon dat in mijn ogen een narcist is en de 1ste 4-5 levensjaren geen interesse toonde in zijn zoon en er ook niet was tijdens en na de zwangerschap! Hier sta ik dan als moeder, machteloos, emotioneel gebroken en met mijn rug tegen de muur