Ik wil helpen! Studenten en de opvangcrisis
Nog steeds krijgt niet iedere asielzoeker ’s nachts toegang tot een bed, laat staan tot veilige, warme opvang overdag. De temperaturen zijn momenteel hoger dan in de maand december, dus lijkt deze problematiek minder urgent maar dat is allerminst zo. Asielzoekers die een asielaanvraag indienen hebben recht op bed, bad en brood. Zolang we daar niet aan tegemoet komen, schendt België de mensenrechten. Dit werd al meerdere malen vastgesteld door de Rechtbank van Eerste Aanleg van Brussel. Ondertussen is een eerste slachtoffer gevallen in het kraakpand in Brussel. Dit gebeurde niet zomaar. Dit is een situatie die we konden voorkomen, want we weten al lang dat er te veel mensen wonen binnen een te kleine capaciteit. We weten al lang dat er verschillende ziekten zich aan het verspreiden zijn. We weten dat er zonder voldoende ondersteuning conflicten ontstaan. Ondertussen zijn de spanningen zodanig hoog dat het Rode Kruis niet meer durft tussenkomen uit eigen veiligheid. Zijn we hier dan niet voor verantwoordelijk? En moeten we niet te alle tijde vermijden dat de situatie in het kraakpand niet nog verder uitmondt met meerdere slachtoffers tot gevolg? En moeten we onze internationale en menselijke plichten als staat niet nakomen? Van structurele oplossingen, zoals een spreidingsplan die lokale besturen verplichten om extra opvangplaatsen te creëren of extra structurele middelen voor Brusselse gemeenten, is er op dit moment geen sprake. De asielprocedure moet efficiënter verlopen zodat vluchtelingen binnen de zes maanden waar ze aan toe zijn. Ook structureel meer personeel en een systeem waarbij mensen hun plaats in de wachtrij voor hun asielaanvraag niet kwijtspelen zijn er nog niet. Mensen op de vlucht zijn op zoek naar een menswaardig bestaan. Hier van wegkijken doet niets af aan het feit dat hun mensenrechten gerespecteerd moeten worden. Tot onze grote verbazing weigert de Belgische overheid de verantwoordelijkheid op te nemen en werk te maken van menselijk beleid.
Waarom is het zo moeilijk om structureel plaatsen bij te creëren?
We weten dat er meerderheidspartijen zijn die vooral niet willen laten merken aan hun potentiële kiezers dat ze willen bijdragen aan oplossingen voor de opvangcrisis. Want migratie is geen populair thema moet blijken uit kiezersonderzoek. Wij willen laten weten aan onze politieke partijen dat mensen helpen hen niet onpopulair maakt, integendeel. Politici zouden moeten zorgen voor alle mensen die leven op hun grondgebied. Wij dromen van een wereld waarin de politiek verantwoordelijkheid neemt en zorgt voor alle mensen, ook de mensen die in de rij van het Klein Kasteeltje staan. Maar het is niet alleen een kwestie van politieke onwil. Daar moeten we eerlijk in zijn. Fedasil heeft niet enkel te weinig slagkracht om voldoende personeel aan te nemen voor de LOI’s, ze vinden ook onvoldoende mensen om de bestaande vacatures in te vullen. De jobs van sociaal werkers en andere profielen die deze crisis zouden kunnen verzachten, is onhoudbaar. Er valt ontzettend veel personeel uit. Deze sociale beroepen moeten geherwaardeerd worden: meer verdienen, meer mensen, meer appreciatie. En er moet een degelijk asielbeleid komen waarin beslissingen binnen de zes maanden gebeuren, waarin er voldoende plaats is… Zodat sociaal werkers opnieuw moet plezier kunnen werken.
De oplossingen
We willen meer doen dan enkel het wanbeleid aanklagen en de vinger wijzen naar de politiek om deze crisis op te lossen. We willen ook bijdragen aan een oplossing. Samen bijdragen aan maatschappelijke uitdagingen is leerzaam en maakt ons bewust van de uitdagingen in onze samenleving. Het is meer dan een les volgen waarin een docent of professor vooraan in de aula uitlegt wat het belang is van maatschappelijke participatie als toekomstig leerkracht, sociaal werker, pedagoog, sociaal agoog… Tijdens de coronacrisis werd de waarde van studenten verpleegkunde eindelijk ingezien. Zij werden betaald ingezet om te helpen. Deze crisis heeft gezorgd voor een eerste stap in de richting van het opwaarderen van een beroep. Het is tijd dat wordt ingezien dat sociale beroepen even waardevol zijn. Het is tijd voor het opwaarderen van sociale beroepen en in te zien welke waardevolle bijdrage zij kunnen leveren in maatschappelijke crisissen. De vraag blijft om structureel dit personeelstekort op te lossen met meer middelen, het herwaarderen van de sociale beroepen. Maar in de tussentijd wil de jeugd helpen. Maak daarom structureel lesuren vrij in het curriculum en geef studenten de kans om te kiezen voor een stage waarin ze kunnen bijspringen waar nodig en uit de praktijk te leren, in plaats van voor een vak of een taak. In samenwerking met Fedasil, Vluchtelingenwerk Vlaanderen en andere middenveldorganisaties ontwikkelen we competenties uit onze opleiding die zich sneller, dieper en op een relevante manier zullen ontwikkelen. En ondertussen krijgen wij de kans om levens te redden en de samenleving van vandaag te ondersteunen. Studenten die zich willen inzetten, moeten daarvoor de tijd en studiepunten krijgen én beloond worden!
Hoe kan ik helpen?
Ben jij een gemotiveerde student die wil laten weten dat die de handen uit de mouwen wil steken? Teken dan deze petitie! Zo laten we zien met hoeveel we zijn en weten middenveldorganisaties je te vinden!