Geen sluiting van bruikbare AZC’s zolang er nog vluchtelingen verkommeren in mensonwaardige kampen.
Nog cynischer dan de naam “vluchtelingendeal” is de werkelijkheid die er het gevolg van is. Dit wordt schrijnend duidelijk in de Documentaire “De Deal”[1] die 14 maart 2018, bijna twee jaar na het afsluiten van de Turkije deal, werd uitgezonden. De film laat zien hoe op het eiland Lesbos duizenden vluchtelingen vastzitten achter hoge afscheidingen van prikkeldraad. Journalisten worden niet in het kamp toegelaten. Wiebelige shotjes, opgenomen door kampbewoners met mobiele telefoons, tonen de meer dan erbarmelijke omstandigheden waarin zij moeten overleven. Opeengepakt in container-units en tentjes, tussen bergen afval, modder, sneeuw en rokerige vuurtjes.
Katarina Koveou, inwoonster van Lesbos, vertelt hoe het kamp Moria, waar vóór de deal dankzij de inzet van veel vrijwilligers werd gedaan wat binnen de omstandigheden mogelijk was, veranderde in een verschrikking. “Als je daar langer dan twee weken zit, krijg je gegarandeerd psychische problemen” zegt ze met grote zekerheid. Maar, niemand zit daar twee weken. Mensen zitten er vele maanden tot meerdere jaren vast. Zonder uitzicht, zonder iets te kunnen doen, vaak ook zonder elementaire benodigdheden als een deken of een tandenborstel. Afgelopen winter zijn vijf mensen in het kamp gestorven van de kou. Zelfmoordpogingen van wanhopige mensen zijn aan de orde van de dag. Hoe kan het dat zoveel duizenden vluchtelingen nog steeds vastzitten op Lesbos? Katarina Koveou concludeert terecht dat een Europa dat niet in staat is om 500.000 vluchtelingen op de vangen, helemaal niets waard is.
Waarschijnlijk nog vele malen erger dan de situatie op de Griekse eilanden is die van de vluchtelingen die in Lybië worden opgepakt en vastgezet. De beelden en verhalen over de “hel” van Lybië zijn hartverscheurend. Vluchtelingen worden mishandeld, verkracht, afgeperst, vastgezet in grote overvolle loodsen, waar ze nauwelijks drinken en eten krijgen. Zo heeft Europa de vluchtelingencrisis “opgelost”. De vluchtelingenstroom is “opgedroogd” wil het eufemisme, dat wordt gebruikt voor het terugduwen van mensen in de ellende en onzekerheid die ze proberen te ontvluchten.
Met dit eufemisme maakte op 29 maart het COA in Nederland bekend dat voor eind 2018 elf AZC locaties zullen sluiten. De opvangcapaciteit in Nederland wordt teruggebracht van 31.000 naar 27.000 plaatsen. Terwijl Griekenland en Italië geen raad weten met het enorme aantal vluchtelingen dat daar is gestrand, terwijl in Turkije op geen enkele manier sprake is van menswaardige opvang, terwijl in Lybië de onmenselijkheid regeert, besluit Nederland het aantal opvangplekken met 4000 te verminderen en ongeveer 250 medewerkers te ontslaan.
Met deze petitie wil ik hiertegen protest aantekenen. Laat Nederland een menselijk gebaar maken en de openstaande plekken ter beschikking stellen aan vluchtelingen die nu in mensonterende omstandigheden hun procedure afwachten. Het moet toch mogelijk zijn deze mensen een tijdelijk onderdak te bieden, totdat er binnen Europa eindelijk overeenstemming is bereikt over een herverdeling. Geef vluchtelingen hier mogelijkheden om Engels te leren, werkervaring op te doen en zich voor te bereiden op een bestaan in een van de landen van Europa. Rond veel AZC’s heeft zich in de maanden dat er een grote instroom werd verwacht een netwerk van vrijwilligers gevormd. Laat deze netwerken herleven om al die mensen die al een jaar of langer wanhopig en neerslachtig wachten op een klein beetje uitzicht op een menswaardige toekomst, de hand te reiken en iets goed te maken van het misdadige beleid van verdeeld Europa.
Zou daar geen geld voor zijn? Wie gelooft dat nog? Alleen al met het bescheiden salarisverhoginkje waar ING directeur Hamers recht op dacht te hebben, zou je vijfentwintig COA medewerkers een keurig jaarinkomen kunnen bieden. Het is een kwestie van herverdelen. In Europa en ook in Nederland. “We hebben het koud. De kinderen zijn er slecht aan toe” vertelt een vluchteling bij de beelden van zijn mobiel op 18 november 2017. Hij doet een oproep: “Aan iedereen die om ons geeft en die ons hoort, we hebben jullie hulp nodig, we willen niet in deze tent blijven.” Elders in de documentaire De Deal zie je opnames van een wanhopige opstand “We are human beings” scanderen de vluchtelingen. Het is de vraag of wij in het rijke Europa dat nog van onszelf kunnen zeggen.
[1] Uitgezonden op 14 maart 2018. Zie: https://portal.eo.nl/programmas/tv/eo-documentaires/gemist/eoikondocs/2018/03/14-2doc-de-deal/
Marianne de Jong Neem contact op met de schrijver van de petitie