Ik wandel vaak met de honden van een vriendin van mij, twee lieve Amerikaanse buldoggen.
Het zijn moeder (6 jaar) en zoon van bijna 1 jaar.
Zelf heb ik nooit honden gehad omdat ik vanwege mijn werktijden (helaas) geen honden kan houden, maar ik beschouw mezelf wel als een hondenliefhebber.
Omdat AB's veel energie hebben en ik van wandelen hou, zijn we meestal wel gauw twee uur onderweg, soms ook langer.

Behoorlijk wat niet hondenkenners reageren trouwens nogal hysterisch op deze twee AB's wanneer ze los lopen (waar ze dat gewoon mogen). Niet zelden schreeuwen moeders tegen hun kinderen dat ze op moeten passen omdat er een paar "lelijke" loslopende honden zijn, of woorden van gelijke strekking.
Een keertje is dat wel grappig die domheid, maar op den duur gaat dat toch wel irriteren.
Tja, deze AB's worden niet zelden voor pitbulls of andere "vechthonden" aangezien denk ik.

Moederhond heeft nog nooit gevochten met andere honden, hoewel daar vandaag bijna verandering in was gekomen toen zoonlief onverwachts werd aangevallen door een labrador, zo hoorde ik van hun baasje.
De beschermende natuur van AB's kwam bij haar naar boven en zij rende op haar jong af om deze te helpen.
Maar beide eigenaren hadden het "gevecht" al in de kiem gesmoord, hoewel in de kiem...
De bijna éénjarige reu had toen al een bloedende bijtwond aan zijn neus overgehouden aan dit incident en was ook een ervaring rijker; niet alle honden zijn lief en te vertrouwen wanneer ze aan je komen snuffelen.

Ik wil geen enkel ras in de ban doen, ik heb zelf dus meer agressie gevallen meegemaakt van "gewone alledaagse" rassen dan van de zogenaamde "vechthond" rassen.
Zo heb ik een keer meegemaakt dat een kruising teckel/spaniël op neutraal terrein zonder enige aanleiding bezoek bij binnenkomst letterlijk naar de keel vloog.
Nooit gedacht dat een dergelijk hondje in staat was om zo hoog te springen, ze kwam tot borsthoogte van deze volwassen persoon.
Slechts door snel naar achteren te stappen had ze nog net een beet weten te voorkomen.
Met neutraal terrein bedoelde ik trouwens dat dit hondje voor de eerste keer het huis waar dit incident plaatsvond bezocht.

Nog een aardige anekdote om te vermelden, en ja dit keer wel met een "vechthondtype".
Enkele maanden geleden struikelde ik met twee zware boodschappentassen over een niet aangelijnde stafford, wij kwamen allebei net om de hoek van mijn flat gelopen in tegengestelde richting en konden elkaar dus niet aan zien aankomen.
De hond kwam aanrennen en door die energie in combinatie met het gewicht van mijn tassen buitelde ik letterlijk over de hond heen.
Waarschijnlijk een komisch tafereel om te zien, maar ik wel was geschrokken en de hond kennelijk ook want die begon meteen te grommen en daarna te blaffen naar mij.
Ik heb zelf dus nooit een hond gehad maar het beste leek het mij om gewoon op een kalmerende, sussende toon die hond toe te spreken en zowaar hielp dat vrijwel onmiddellijk.
Ik heb hem of haar vervolgens nog even aan mijn hand laten ruiken waarna die alweer voldoende gekalmeerd was dat ik hem/haar aan kon halen.
Dit ging allemaal zo snel dat de eigenaresse pas daarna om de blinde hoek verscheen, kennelijk ook geschrokken (door het geblaf neem ik aan).
Misschien heb ik een engeltje op mijn schouder, of was deze stafford niet het monster dat deze honden schijnen te moeten zijn.

Wat wil ik zeggen?
Elke hond is gewoon uniek en echt gevaarlijke rassen zijn niet aan te wijzen volgens mij.
Wel gestoorde mensen die ipv een hond beter een schildpad kunnen nemen.
Die kan je tegen elkaar laten "hardlopen".

Een heel wat minder schadelijke competitie dan hondengevechten houden.

#429: -  

 Deze week nog.Amerilaanse Bulldog valt postbezorger aan