Anne Faber dood door schuld rechtssysteem

#613: -  

 Dan kan ik met recht zeggen dat degene die het rechtsysteem niet veroordelen in deze situatie, "U heeft dit niet persoonlijk mee mogen maken!"

En ik kan het u met zekerheid vertellen dat in de laatste maanden voor vrijlating veel wordt gepraat over "Hoe zullen we en kunnen we je helpen?" met het vinden van een geschikte woning, inschrijving in gemeente, inkomen en ga zo maar door. Vergeet niet dat in de gevangenis zitten leuk is, je eten op tijd, luchten op tijd, speeltijd op tijd, slapen op tijd, niet uit je cel kunnen, in tegendeel, het is een grote eye opener voor velen, alles wat mag, kon, gewoon was, jas aan en lekker buiten lopen, is van de ene dag op de andere totaal onmogelijk geworden. Het besef dat je niet hebt hiervan komt voort uit een stukje ongeloof, dat mensen niet zien, of niet willen zien. Je staat dus uiteindelijk met je opgespaarde troep en kleding in dozen en zakken buiten de gevangenispoort en weet niet of iemand je ophaalt, je kunt al die zooi niet in een bus of trein meenemen.....

Het is meer dan alleen mensen als Michael P, voor hem was het een ontsporing of een lust, maar voor hem was het bekend, vastzitten, en toch kon hij niet weerstaan om haar blonde lokken te besmeuren en het risico te lopen dat hij weer terug wilde; misschien was dit wel zijn wens. Daar had het rechtssysteem inzicht in moeten krijgen, je laat een kind van drie toch ook niet los in de grote stad?  Ik kan er nog uren over mopperen, jawel, het hele systeem van eerste contact met justitie tot aan vrijlating, daar zitten heel veel schakels tussen, en dat is juist het probleem, er is geen overkoepelend personificatie die de begeleiding op zich durft te nemen.

Daar faalt het, dit had men allicht aan kunnen zien komen.... anders hebben al die psychiaters, psychologen, doktoren, zusters, gevangenisbewakend en leidinggevend goed betaald personeel niet hun werk in volledigheid gedaan. Heel jammer.....