Petitie tegen nieuwe JRK-logo

Een logo is maar een logo, ... maar...

Ik ken vrijwilligers binnen het JRK als enthousiaste, geëngageerde en gemotiveerde mensen.
Ook binnen de structuren die ons vertegenwoordigen zie ik hetzelfde vuur hartstochtelijk branden...

Ik vind het dan ook jammer om te zien dat zij het gevoel hebben dat hun inzet niet gezien wordt, dat hun advies niet au serieux genomen wordt binnen de bureaucratische beslissingsorganen van het Rode Kruis. Aangezien ik het volste vertrouwen heb in de inzet, visie, oprechtheid, ... van onze provinciale en nationale vrijwilligers doet mij dat echt verdriet. De beslissing van het nieuwe logo is een symbooldossier aan het worden, het is een symptoom van een onderliggende ziekte. Deze ziekte heet het gebrek aan dialoog, communicatie, inspraak, en doet mij het vertrouwen in de RK-organisatie verliezen.

Ik hoop dan ook van harte dat er vanuit het nationaal bestuur een signaal komt dat onze bezorgdheid werd gehoord, een signaal dat ervoor zorgt dat de dialoog (zonder petities, actiegroepen en beslissingen zonder inspraak) terug kan worden hersteld. 
Het is aan ons -de vrijwilligers, de JRK'ers en het échte kloppende hart van het Rode Kruis- om elkaar te steunen, de moed niet te verliezen en het vaandel van het JRK hoog te houden (welk logo daar dan ook opstaat). 
Want wat wij doen is onbetaalbaar: kinderen en jongeren wegwijs maken in de basis van Eerste Hulp, veel plezier maken, hen leren zorgen voor elkaar en de wereld. Wij 'vormen' zo dag in dag uit deze kinderen en jongeren tot waardevolle mensen met -o ironie- respect voor inspraak, dialoog en verschillende meningen in een groep...

Onze werking is meer waard dan de manier waarop we stiefmoederlijk worden behandelen. Ze staat boven de beslissingen van het 'management'. Ik stel dan ook voor dat we onze stem laten horen, en vooral keihard blijven verder doen zoals we bezig zijn.

Want wij zijn goed bezig! (ook al zeggen ze van niet)