Geen asielzoekers opvang in Centrum Breda

De motieven (geld verdienen) zijn overal hetzelfde:

IRAEL TODAY, 4 november 2014

Er wonen meer dan 60.000 Afrikanen in Israël, voornamelijk afkomstig uit Eritrea (34.000), Soedan (17.000), Zuid-Soedan (2000), Congo (1000), Ivoorkust (3000) en Ethiopië (2000). Hooguit tweeduizend Afrikanen zijn christen, de rest is moslim.

Vaak wordt gesuggereerd dat het uitsluitend om Soedanese vluchtelingen gaat, die duizenden kilometers hebben afgelegd om aan een wisse dood te ontsnappen. Kidana Issar (26) uit Eritrea vertrouwde ons toe: ‘Ik ging liever naar Israël dan naar Europa. We reizen sneller en voor minder geld naar Israël.’ Zelfs de ambassadeur van Eritrea, Tispamarim Tekeste Dabas, liet op de Israëlische website Ynet weten, dat hij de kritiek van de Israëlische bevolking begrijpt. ‘De Eritreërs zijn gewoon op zoek naar werk, en niet zozeer op de vlucht.’

De Afrikanen vliegen allereerst naar Cairo. Daar worden ze door bedoeïenen opgevangen en voor tenminste duizend Amerikaanse dollars naar de Israëlische grens gebracht. Het zijn vaak economische vluchtelingen, die de armoede in hun vaderland ontvluchten. Deze voor het merendeel moslims betalen zo’n tweeduizend dollar voor een vliegticket en de bemiddeling van bedoeïenen. Ze hebben meer vertrouwen in het verafgelegen Israël dan in de landen die grenzen aan hun eigen land.

En als ze er eenmaal zijn, krijgen ze verzorging, sociale zekerheid en alle vrijheid. Allemaal zaken die je in geen enkele Arabisch land tegenkomt, maar wel in het democratische Israël.’

Waarom nemen islamitische emigranten de moeite om duizenden kilometers met het vliegtuig en door de woestijn af te leggen om naar het verre Israël te vluchten? ‘Van familie en vrienden die al in Israël wonen, hebben we veel goeds gehoord over het land van melk en honing’, geven twee arbeidsmigranten uit Congo en Soedan bij navraag toe. 

Premier Benjamin Netanyahu heeft zelf deze maatregelen met betrekking tot illegale vluchtelingen uit Afrika voorgesteld. Hij zei: ‘Als we de golf Afrikaanse immigranten niet zo snel mogelijk indammen, zijn het er op een dag zeshonderdduizend. Op deze manier gaat het Joodse karakter van Israël verloren, want dit vormt niet alleen een bedreiging voor onze nationale veiligheid, maar ook voor onze identiteit.’ 

Israëlische advocaten, die de Afrikaanse vluchtelingen in de rechtbank verdedigen, gedragen zich alsof ze dit uit humanitaire motieven doen, maar de waarheid is dat het ze financieel geen windeieren legt.