Surfen begint pas bij 7bft!

Geachte Heer Decaluwé,

Gedurende geruime tijd volg ik op afstand de discussie rond de “7 Beaufort wet”. Zelf ben ik gepassioneerd windsurfer sinds 25 jaar, ga ik geregeld naar Hawaii voor de sport en ken ik de meeste instanties en sleutelfiguren. Ik ben daarentegen geen lid van een club, noch heb ik één of ander belang in het surfwereldje.

Ondanks het feit dat ik me niet op het strijdperk begeef, volg ik de laatste dagen via Facebook en krant, de berichten die heen en weer slingeren. Wat me opvalt is de nutteloze grimmigheid en de vele (haat)reacties ten aanzien van uw persoon, vooral op Facebook. Hierdoor zie ik me genoodzaakt om oprechte excuses aan te bieden voor de tientallen dwaze en hatelijke opmerkingen. In zover ik dit als individu kan doen, vraag ik U om ons als groep Belgische wind- en kitesurfers te verontschuldigen.

Zelf ben ik als verwoed surfer ook niet tevreden met de verouderde wetgeving. Afgelopen weekend gingen we dan ook surfen op 100meter voorbij de Belgische grens (Cadzand). Zaken zoals windrichting en stroming zijn belangrijkere elementen dan windkracht. Bovendien verneem ik dat de metingen op de website safekiting.be vele kilometers buiten de kustlijn worden genomen en bijgevolg een incorrect beeld vormen. Het gedogen beleid van de laatste 30 jaar zorgde ervoor dat de 7 Beaufort regel al lang vergeten was. De sporten zijn zodanig geëvolueerd dat de plotselinge acties tijdens onze “hoogdagen” in het verkeerde keelgat schieten. Nogmaals, de laag bij de grondse reacties zijn hiermee niet te vergoeilijken.

Daarentegen zijn initiatieven zoals komende zaterdag in Oostduinkerke (het begraven van ons surfmateriaal voor harde wind) van een andere klasse. Ik ben er ook van overtuigd dat mensen uit het VYF en de surfclubs paraat staan om opnieuw de positieve dialoog aan te gaan. We zijn een weinig geörganiseerde en versplinterde groep; bedankt dat U vandaag opnieuw te kennen hebt gegeven dat U bereid bent om de wetgeving grondig te bekijken en samen naar stevige oplossingen te werken. Persoonlijk geloof ik in:

• Een systeem van brevetten (niveaus) die kunnen worden uitgegeven door de clubs, net zoals een rijbewijs op de baan nodig is, in plaats van een windkrachtgrens (wat nergens ter wereld bestaat).
• Een systeem van verzekering door de clubs aangeboden als het fout gaat (op die manier word ik ook nog eens lid van een club).
• Afschaffing van het reglement vuurpijlen: geen nut aangezien wij niet ver uit de kust gaan; zeker niet bij harde wind. Bovendien willen de surfwinkels deze niet aanbieden (vuurwerkvergunning) en verhoogt dit een risico op ribkneuzingen (de zware pijlen worden meestal op de borst gedragen).
• De beste preventie tegen “cowboys” is goede scholing. Mensen die kunnen surfen, kennen hun limieten. Onervaren surfers met het verkeerde materiaal vormen de grootste risicogroep op ongevallen.

Hoogachtend en met vriendelijke groeten,
HBR