Heuvelland West-Vlaanderen,

Op 1 augustus ben ik en mijn gezin verhuisd van een appartement in Oostende naar Wijtschate in de gemeente Heuvelland.

Alles verliep perfect, we wonen op een grote boerderij, ten midde van de heuvels en velden, met een uniek zicht op de kemmel-berg.

Onze dichtsbijzijnde buur, ligt en km verder.

Zoals elke nieuwe inwoner ben ik me gaan inschrijven op de gemeente, geen probleem dacht u, Op maandag 16 september omstraaks 19.00 komt gelijk normaal de wijkagent kijken voor de bevestiging van woonst.

en daar viel naar mijn gevoel de bom, Gizmo, mijn 13 jarige Pitbull, is een verboden ras hier, de agent zei me dat hij me dat moest melden, en dat hij het moest doorgeven aan de burgemeester.

Gizmo, is een 13 jarige lieve Pitbull, een echte binnenhond, doet geen vlieg kwaad, zolang als ik hem heb van bij zijn geboorte is hij altijd aan de leiband gaan wandelen, nog nooit iemand kwaad gedaan nog gegromd of eender wat.

Ik heb daarbuiten nog 2 andere honden die niet tot het gevaarlijke ras behoren in Belgie, en nooit geen problemen,

Nu moet ik afwachten wat de burgemeester gaat beslissen, maar één ding is zeker, ik doe gizmo niet weg.

Ik ga proberen te overtuigen dat hij totaal niet gevaarlijk is, ik heb ook in Tongeren gewoond, waar ze in mijn woning ingebroken hadden, ik was op dat moment niet thuis, de politie daar melde me dat ik een pitbull had, maar dat die lag te bibberen in zijn mand tijdens en na de inbraak, dit zgt genoeg oveer mijn hond, ik heb die altijd fatsoenlijk opgevoed.

en ik zou het nu erg vinden als ik hem moest weg doen, wij wonen hier echt graag, en gizmo ook, we wandelen zelf op onze grote koer met hem aan de leiband, Gizmo heeft nooit mogen loslopen, omdat ik bag ben dat ik hem kwijtraak,

Dit gebeuren nu raakt me diep, ik slaap er slecht van, en ik voel me nu niet welkom,

De wijkagent in kwestie , zei me dat ik dat moest weeten voor ik ergens kwam wonen wat het politie reglement is, maar niemand zei me wat, ik heb na die bewuste maandag ook opgezocht op internet naar het politie regelement van deze gemeente, maar nergens staat iets van het verbod.

Het enige wat ik terug vind is een brief van de senaat met het volgendee vermeld:

Belgische Senaat

ZITTING 2007-2008

28 AUGUSTUS 2008

Wetsvoorstel betreffende het bezit van gevaarlijk geachte honden

(Ingediend door de heer Alain Destexhe)

TOELICHTING

1.1. Inleiding

Dit wetsvoorstel neemt de tekst over van een voorstel dat reeds op 9 september 2003 in de Senaat werd ingediend (stuk Senaat, nr. 3-206/1 — BZ 2003).

In nieuwsberichten zijn verschillende gevallen gemeld van honden die een agressief gedrag vertonen. Er doen zich blijkbaar steeds meer ongevallen voor en de lijst met slachtoffers van deze gevaarlijke honden wordt steeds langer.

Op de Champs-Élysées te Parijs werden op 10 maart 1998 verschillende voorbijgangers en een politieagent gebeten door een rottweiler. In juni 2000 werd te Hamburg een kind op de speelplaats van de school verscheurd door twee vechthonden. In België hebben zich ook veel ongevallen voorgedaan. Te Herstal nabij Luik is een man van 28 jaar gedood door zijn eigen pitbulls. In juli 1995 werd te Soumagne een driejarig kind brutaal aangevallen door een pitbull. Te Aarschot werd in februari 1999 een klein meisje verscheurd door drie rottweilers. En zo kan men voorbeelden blijven geven.

Op een symposium dat op 18 maart 2000 is gehouden op initiatief van het kabinet van de minister van Consumentenzaken, Volksgezondheid en Leefmilieu, werd aangetoond dat gemiddeld 118 tot 148 patiënten jaarlijks in het ziekenhuis terechtkwamen ten gevolge van hondenbeten. Hoewel dit aantal op het eerste gezicht misschien vrij laag lijkt, moet men het toch relativeren door het feit dat er op dit ogenblik geen enkel betrouwbaar systeem bestaat om statistische gegevens te verzamelen.

Zo heeft men op hetzelfde symposium kunnen vaststellen dat het aantal honden van deze groep die als gevaarlijk aangeschreven staan op ongeveer 60 000 geraamd wordt, wat meebrengt dat gemiddeld 5 % van de honden tot de « risicogroep » behoren. Volgens een studie van de KU Leuven zouden in België jaarlijks 30 tot 40 000 mensen een hondenbeet oplopen (1) . Daardoor is het dus een zaak van de volksgezondheid.

Volgens de statistieken van de maatschappijen en instellingen die de ambulante medische verzorging dekken, wordt de totale kostprijs van de schadegevallen in burgerlijke aansprakelijkheid/gezinnen waarbij honden betrokken zijn, geraamd op 849 miljoen frank, dus bijna een miljard frank (2) .

Dit fenomeen brengt dan ook een reëel probleem van openbare veiligheid mee en mag niet geminimaliseerd worden.

Op dit ogenblik worden echter alleen op plaatselijk vlak initiatieven genomen om de verdere ontwikkeling van het probleem tegen te gaan. De nieuwe gemeentewet van 1992 belast de gemeenten met « het verhelpen van hinderlijke voorvallen waartoe rondzwervende kwaadaardige of woeste dieren aanleiding kunnen geven ». Te Grez-Doiceau zijn de pitbulls sinds 1988 verboden en moeten de honden die tot een van de 12 andere gevaarlijke geachte categorieën behoren (vastgesteld door het besluit van minster Pinxten), aan de lijn lopen of een muilkorf dragen op elke openbare plaats of privé-plaats die voor het publiek toegankelijk is. Hetzelfde geldt in de gemeente Waterloo. Te Luik is bij gemeentelijke verordening bepaald dat gevaarlijke honden een muilkorf moeten dragen en aan de lijn moeten lopen. Andere gemeenten zijn veel radicaler. Te Quaregnon bijvoorbeeld is de aanschaf van gevaarlijke honden op het gemeentelijk grondgebied verboden sinds 1 augustus 2000 en moeten de andere honden die zich reeds op het grondgebied bevinden, een muilkorf dragen. De burgemeester van Maasmechelen heeft eind juli van dit jaar vier honden laten afmaken die als agressief bekend stonden. In de stad Brussel bepaalt de algemene politieverordening dat eigenaars van honden of personen die deze zelfs occasioneel bewaken, ervoor moeten zorgen dat deze dieren het publiek niet op een of andere manier hinderen en dat de honden indien nodig aan de lijn moeten worden gehouden.

Er bestaat echter geen enkele algemene reglementering op gevaarlijke honden nu de Raad van State (op 31 mei 1999) het ministerieel besluit van de gewezen minister van Landbouw van 21 oktober 1998 vernietigd heeft. Dat besluit verplichtte de eigenaars van honden die voorkomen op een lijst van 13 zogenaamde gevaarlijke rassen, deze te laten identificeren. Er is alleen artikel 556 van de wet van 8 juni 1867 dat bepaalt : « Met geldboete van vijf frank tot vijftien frank wordt eveneens gestraft (...) 3º zij die hun honden aanhitsen of niet terughouden, wanneer deze de voorbijgangers aanvallen of vervolgen, zelfs als er geen kwaad of schade uit volgt (...). »

Dit wetsvoorstel wil tegemoetkomen aan de noodzaak tot bescherming van de volksgezondheid en de openbare veiligheid maar wil tevens voor elkeen de mogelijkheid openlaten het gezelschap te zoeken van een hond, die altijd al beschouwd wordt als « de beste vriend van de mens ».

1.2. Rechtsvergelijking

De Engelse wet is zeer radicaal hoewel in het Verenigd Koninkrijk zeer veel mensen dieren bezitten en de dierenbeschermingsorganisaties er zeer sterk zijn. De « Dangerous Dog Act » is in werking getreden in 1991. Deze wet bepaalt een aantal soorten honden waarvan sommige — de pitbull, de Japanse tosa inu, de dogo argentino en de fila brasileiro — op termijn moeten verdwijnen, wat betekent dat ze gesteriliseerd, geregistreerd en gemuilkorfd moeten worden. De wet bepaalt eveneens dat deze beperkingen opgelegd zullen worden aan andere rassen zodra deze een gevaar opleveren voor de openbare veiligheid. Voorts zijn maatregelen genomen wanneer honden als oncontroleerbaar en gevaarlijk beschouwd worden.

In Nederland is in 1993 de Regeling agressieve dieren in werking getreden. Deze regeling maakt een onderscheid tussen drie categorieën van agressieve honden : het type pitbull terriër, de waak- en verdedigingshonden en de individuele honden die een agressief gedrag vertoond hebben. Voor de eerste categorie heeft de Nederlandse wetgever een « fok- en houdverbod » ingesteld. Voor dit type honden die reeds in Nederland aanwezig zijn, is een overgangsregeling bepaald (muilkorving). Voor de andere categorieën is een agressietest ingevoerd.

In Frankrijk is er de wet van 6 januari 1999 betreffende de gevaarlijke en loslopende honden en de dierenbescherming die tot doel heeft de politiebevoegdheden van de burgmeesters te versterken; ook worden zwaardere sancties opgelegd voor « gevaarlijke dieren » en wordt de inbeslagneming van deze dieren gemakkelijker.

Duitsland heeft onlangs een Europees verbod op de invoer van « gevaarlijke honden » gevraagd. Bovendien heeft de Duitse Senaat eind april 2000 een wet aangenomen die het bezit en de kweek van vechthonden zoals de pitbull verbiedt. De Duitse overheid wil de hondengevechten rechtstreeks aanpakken maar wil vooral de populatie van zogenaamd gevaarlijke honden beperken na verschillende ongevallen die met die dieren plaatsgevonden hebben.

1.3. Ons voorstel

Wil een wet op honden positieve effecten teweegbrengen, dan mag ze zich niet uitsluitend concentreren op het dier en zich beperken tot bepaalde rassen. Er zij opgemerkt dat ongevallenpreventie steunt op de opvoeding van de hond en ook van de mens en in het bijzonder van de baas van de hond die vaak niet weet hoe hij het dier moet aanpakken.

Daarom moet er een regelgeving komen die rekening houdt met de volgende gegevens :

— het feit dat bepaalde honden gevaarlijk gedrag kunnen vertonen : het gevaarlijk gedrag van een hond kan objectief zijn. Het komt er dan op aan een lijst van honden op te stellen waarvan de gevaarlijke aard bewezen is door verschillende wetenschappelijke of andere gegevens of het kan subjectief zijn wanneer een hond, hoewel hij niet tot een zogenaamd gevaarlijk ras behoort, gevaarlijk blijkt te zijn.

— de noodzaak om bezitters en houders van honden meer verantwoordelijkheidsbesef bij te brengen : strafsancties en een verplichte verzekering voor het vergoeden van eventuele slachtoffers van het gedrag van hun dier zijn maatregelen die hierop kunnen aansluiten.

— het bestaan van effectieve en ontradende maatregelen : daartoe moet de burgemeester belast worden met een aantal bevoegdheden die de openbare veiligheid kunnen waarborgen. De gemeentewet biedt elke gemeente op dit ogenblik de mogelijkheid om bij politieverordening preventieve maatregelen te nemen. Maar het gaat niet om een verplichting.

— de bescherming van de relatie mens-hond : het kan niet de bedoeling zijn het bezit van als gevaarlijk aangeschreven staande honden zonder meer te verbieden of deze systematisch uit te roeien. Het invoeren van specifieke maatregelen kan volstaan om de relatie tussen de bezitter van een hond en dit dier te beschermen terwijl de openbare veiligheid toch gewaarborgd blijft.

WETSVOORSTEL

Artikel 1

Deze wet regelt een aangelegenheid als bedoeld in artikel 78 van de Grondwet.

Art. 2

De aanschaf, om niet of onder bezwarende titel, het bezit, de invoer of het binnenbrengen in het Rijk, de uitvoer, het kweken en fokken, en in het algemeen elke handeling waarbij gevaarlijk geachte honden betrokken zijn, zijn aan deze wet onderworpen.

Art. 3

Gevaarlijk wordt geacht :

1º elke hond die, rekening houdend met de wijze waarop hij in bewaring wordt gehouden, een gevaar kan meebrengen voor de integriteit en de veiligheid van personen of van hun goederen;

2º elke hond die voorkomt op de lijst overeenkomstig deze wet opgesteld door de minister die bevoegd is voor de Landbouw.

Art. 4

De burgemeester is ertoe gehouden, ambtshalve of op verzoek van elke belanghebbende, de eigenaar of de bewaarder van een hond bedoeld in artikel 3, 1º, van deze wet maatregelen op te leggen ter voorkoming van enig gevaar voor de integriteit en de veiligheid van personen of van hun goederen.

Indien de eigenaar of de bewaarder van de hond de maatregelen niet vrijwillig uitvoert, kan de burgemeester het dier op kosten van de eigenaar of van de bewaarder laten onderbrengen op een plaats die geschikt is voor de opvang en de bewaring ervan.

Indien de eigenaar of de bewaarder van de hond na afloop van een termijn van 15 dagen blijft weigeren de door de burgemeester opgelegde maatregelen uit te voeren, kan deze laatste bevelen het dier te euthanaseren.

De burgemeester bepaalt de overige niet bij deze wet gestelde voorwaarden waaronder een eigenaar of een bewaarder van een hond bedoeld in artikel 3, 2º, van deze wet een van de in artikel 2 van deze wet bepaalde handelingen kan verrichten op het grondgebied van de gemeente.

Art. 5

Elke handeling bedoeld in artikel 2 van deze wet is verboden voor de volgende personen :

1º minderjarigen;

2º onbekwamen;

3º personen die veroordeeld zijn tot een gevangenisstraf van minstens zes maanden;

4º de eigenaars of bewaarders bedoeld in artikel 4 van deze wet wanneer ze de door de burgemeester opgelegde maatregelen bepaald in hetzelfde artikel niet vrijwillig uitgevoerd hebben.

Art. 6

Voor elke handeling bedoeld in artikel 2 van deze wet moet eenieder op het gemeentehuis van de woonplaats van de eigenaar of van de bewaarder van het dier een verklaring indienen met daarin de volgende gegvens :

1º de naam, voornaam, geboorteplaats en -datum, beroep en woonplaats van de eigenaar of de bewaarder van het dier;

2º de volledige identificatie van het dier, en met name het ras, de geboortedatum en alle gegevens betreffende zijn vaccinatie;

3º het bewijs dat de eigenaar of de bewaarder van het dier een gezinsverzekering of andere verzekering afgesloten heeft om elke schade te dekken die het dier zou kunnen veroorzaken.

Wanneer de burgemeester vaststelt dat een eigenaar of een bewaarder van een gevaarlijk geachte hond niet voldaan heeft aan de verplichtingen bedoeld in het vorige lid, kan hij het dier op kosten van de eigenaar of van de bewaarder laten onderbrengen op een plaats die geschikt is voor de opvang en de bewaring ervan.

Indien de eigenaar of de bewaarder van de hond na afloop van een termijn van 15 dagen niet voldaan heeft aan de verplichtingen bedoeld in het eerste lid van dit artikel, kan deze laatste bevelen het dier te euthanaseren.

Art. 7

Een eigenaar of bewaarder van een gevaarlijk geachte hond mag zich alleen op de openbare weg begeven indien het dier aan de lijn wordt gehouden en gemuilkorfd is.

Art. 8

Overtreding van de bepalingen van deze wet wordt gestraft met gevangenisstraf van een maand tot een jaar en met geldboete van vijftig tot duizend euro.

Art. 9

Het besluit dat de lijst bedoeld in artikel 3, 2º, van deze wet bevat, bepaalt binnen welke termijn de personen die een gevaarlijk geachte hond bezitten of een van de handelingen bedoeld in artikel 2 verrichten, zich moeten gedragen naar de voorschriften van deze wet.

29 juli 2008.

(1) Studie van dokter Nolens van de KU Leuven; De Standaard van 15 februari 1999 en Assurinfo van 25 februari 1999.

(2) Symposium over « de problematiek van agressieve honden; een multifactoriële benadering » gehouden op initiatief van het kabinet van de minister van Consumentenzaken, Volksgezondheid en Leefmilieu op 18 maart 2000.

Dus nu vraag ik aan iedere die dit leest om mij te steunen, en deze ptitie te ondertekenen, zodat ik aan de burgemeester dit kan voorleggen,

Ook als er iemand is die mij kan helpen, met eender wat, dit is voor mij de eerste keer , en wil niet dat ik mijn hond in zijn laatste jaren kwijtraak.

Peter Bervoets    Neem contact op met de schrijver van de petitie