Ik heb het als reiziger wel gehad met die vierkant draaiende drieledige structuur van de NMBS. Eén structuur, met één type personeelsstatuut is een absolute vereiste om kwaliteit en veiligheid te garanderen. Of 'staken voor de goede zaak' het meest efficiënte middel is, durf ik betwijfelen, maar helaas heeft Digneffe wel gelijk met zijn wat ongelukkig verwoorde opmerking over het egoïsme van de reizigers: zolang hun treintje niet in het vizier komt, kijken ze ongeïnteresseerd de andere kant op. Loopt er dan wel iets mis, staan ze moord en brand te schreeuwen. Maar zich informeren of verenigen? Neen, dat kost blijkbaar teveel moeite. Beste NMBS-medewerkers die dit lezen: ik wil jullie langs deze weg eens welgemeend bedanken voor de honderden treinreizen die we dit jaar alweer samen hebben gemaakt. Niet altijd in de beste omstandigheden, maar jullie deden wat jullie konden, en daar ben ik heel erg blij mee. Dankjewel.

#32: BC25 - De waanzin mag stoppen

Met een eengemaakte structuur hopen de vakbonden hun greep te versterken en zo de zeer goede arbeidsvoorwaarden te kunnen behouden.  Veel spoormannen leveren dagelijks super werk, maar op 55jaar op pensioen is niet meer van deze tijd.  De staking ging echter niet om de bezorgdheid over de dienstverlening, maar kwam uit vrees voor minder goede arbeidsvoorwaarden. Of zie ik dit verkeerd?