#82: Begaan met de patiënt - Niet mee eens 

 Ik sluit mij deels aan bij uw standpunten. Ik heb er persoonlijk geen enkele moeite mee om mijn basisdiploma, bachelor maatschappelijk werk, te vermelden en te benoemen. Ik doe dit zeer consequent. Ik ben er mij terdege van bewust dat psychiatrische behandeling en diagnostiek niet tot mijn terrein behoren Wél om een inschatting te maken en gepast door te verwijzen of samen te werken. In mijn werk als bachelor-systeempsychotherapeut is de toestemming van de cliënt, om samen te mogen werken met de huisarts en/of psychiater of psycholoog een voorwaarde om een psychotherapeutisch proces op te starten. Naast minstens één degelijke psychotherapeutische 4 jarige opleiding zijn samenwerking, onderlinge afstemming,bijscholing, intervisie en supervisie volgens mij een absolute voorwaarde voor àlle disciplines ongeacht hun basisdiploma, om een kwaliteitsvolle hulpverlening te garanderen. Het uitsluiten van niet-psycholgen/psychiaters is voor mij dan ook geen garantie op een kwaliteitsvollere hulpverlening, heb ik tot mijn grote spijt ook moeten ervaren. 'Weten wat je doet en wat je zegt', komt niet enkel en automatisch voort uit een academische scholing...

Vanuit een jarenlange, wat u benoemt als 'ervaring', in een erkend Centrum Geestelijke Gezondheidszorg heb ik de kans gekregen om langdurig samen te werken met psychotherapeuten met een verschillende basisopleiding (artsen, psychologen,maatschappelijk werkers, psychiatrisch verpleegkundigen ) Deze 'ervaring' leert me dat de verschillende disciplines en kaders zeer aanvullend en verrijkend kunnen samenwerken. Op deze manier werk ik zeer fijn samen met verschillende huisartsen, psychologen , psychiaters en andere psychotherapeuten.

Nu ik er sinds enkele jaren voor gekozen heb om mijn beroep als zelfstandige verder te zetten, kies ik ook bewust voor een groepspraktijk, waarin er ook aan voorgenoemde samenwerkingsvoorwaarden voldaan wordt. Ik neem mijn job ernstig en kies ook voor continue bijscholing, overleg en intervisie.

Ik ben absoluut geen 'alleenstaand geval', ik ken tientallen collega's in dezelfde situatie.  Mensen die hun job ernstig nemen, verantwoordelijk zijn en een gepast antwoord  bieden op de vraag van de cliënt. Hetzij door zelf te ondersteunen en te begeleiden, hetzij door de vraag te verkennen en gepast door te verwijzen. Het uitsluiten van deze collega's zou volgens mij dan ook een absolute verarming zijn van het hulpverleningsaanbod en geen enkele garantie voor meer kwaliteit.

Laat dit a.u.b geen concurrentieslag worden tussen de verschillende disciplines. Hiermee kunnen we de cliënt/patiënt enkel benadelen. Ik pleit voor kwaliteit , transparantie en afbakening, maar niet met oogkleppen.

#99: - Re: Begaan met de cliënt - mee eens  

 MOOIE REACTIE