Pesten mag niet gedoogd worden

Mijn broer die in 1955 was geboren en doof was had niet zo'n grote woordenschat, het onderwijs van toen was nog niet wat het nu is. Later werd hij op 21-jarige leeftijd ook nog eens slechtziend, kon alleen nog maar met de buitenzijde, door een waas van zijn ogen zien en viel langzaamaan buiten de maatschappij en werd zodoende geïsoleerd. Geen werk meer, geen auto meer, zelfs geen vrienden meer en laat ik over de familie maar zwijgen! Altijd zei hij dat hij mij en mijn moeder lief vond, maar dat zijn broer vals was! Dát draag ik in mijn hart graag mee! Nu is hij in de hemel en daar is géén pijn, geen verdriet en bovenal heeft hij géén beperkingen meer, dat mág dan een opluchting zijn, maar zijn gemis hier op aarde, doet zélfs na 25 jaar nog pijn! Twaalf dagen na zijn 32e verjaardag, troffen mijn moeder en ik hem hangend in het trapgat naar zolder aan! Door zijn isolement, had hij tic's ontwikkeld en mijn andere broer had hem, op de dag dat we een bezoek hadden gebracht aan hem, zijn vrouw en hun kind van amper drie, even verteld dat hij in het gekkenhuis behoorde! Dát wás de druppel en heeft zich dus de nacht erop verhangen! Het beeld staat nog steeds op mijn netvlies gegrift! Helaas heeft mijn man Leo hem nooit gekend, want Leo en ik leerden elkaar pas veel later kennen helaas.  Anders had Leo hem vast en zeker aangepakt, want dat zég en dóe je niet, als je een greintje fatsoen in je boddy hebt!
Hieruit kún je opmaken dat wij zeker achter elke op deze gelijkende petitie staan!
Wilna en Leo Velthuis!