jeremy

ook ik heb helaas een nare ervaring met jeugd zorg. ik zeg helaas, om dat ik erg veel van mijn vertrouwen aan hun heb gegeven! het zou een onderzoek zijn. dat d3 tot 4 weken zou duren. het gesprek dat er op volgde was dat mijn dochter bij moeder uit huis zou worden geplaatst om dat het daar niet goed ging. de raad had het te druk en stuurde mijn dochter door naar het GGZ en van af dat heb ik geen contact meer met mijn dochter en dat is nu al bijna 4 jaar. jeugd zorg heeft uiteidelijk toe gegeven dat ze een fout hadden gemaakt. maar terug draaien naa toen waren ze niet thuis. kek toch eigenlijk . laatste rechtzaak na ruin 3 jaar geen contact. de Raad van de kinderbescherming zegt: meneer het gaat niet goed met u dochter en hoe dat komt weten we niet we kunnen onze vinger er niet op leggen. ook word er tijdens de zitting gezegt dat vader hier niets te verwijten valt. maar er word geen onderzoek gedaan, hoe het toch kan dat een meisje altijd graag bij haar vader komt, eeb leuke meid die bij vader thuis en diens omgeving een graag gezien kind is vrolijk en heeft veel vriendjes en vriendinnetjes bij vader! en nu als een bang kind, slecht slaapt woede aan vallen heeft en ook nog is heel slecht eet. en er word zelf gesproken over anorectia. en er word nog steeds niet in gegrepen? hoe krom wil je het hebben ?

ik huil mee met de vaders en de moeders en de kinderen die door fouten en of door krome regeltjes elkaar nouwelijks niet meer of niet kunnen zien.
die ouders die zo veel liefde hebben te geven!
maar soms door misschien een stukje onvermogen, vedriet, onmacht en boosheid worden afgerekend.
emotie,s lijken in eens een een zwakheid.
en ik maar denken dat lachen met je kind huilen met je kind al die emotie,s delen dat dat juist goed is voor de ontwikkeling van het kind.

ik begrijp best als je door misschien je partner aan de kant word gezet, dat je daar boos en verdrietig van bent, en dat je het liefste zou willen dat die ander de zelfde pijn en verdriet zou voelen die jij voelt. en dat je daar de kindere voor gaat gebruiken, tja dat gebeurt en dat werkt. ja je raakt de ander daar diep mee. een grote maar , wanneer kijken instanties daar nu niet naar. waarom zien zij niet wat ik zie? als ze dat zouden zien zouden ze toch die ouder en de rechtspraak er op aan spreken .
ik huil nog steeds al is het niet altijd zichtbaar.
vanbinnen, want ja er word van je verwacht dat je je leven weer gewoon op pakt. tja dan zou je dus een stukje hardheid in je zelf moeten ontwikkelen .
een kind is als een arm of been, je kan zonder leven. maar je leven word nooit meer het zelfde.
ik hoop oprecht dat er geen ouder is, die ookt een arm of een been zou moeten missen.
een kind heb je samen! zo draag je samen de zorg maar zeker ook de rijkdom !
geef ze een deel van die rijkdom terug !

ik mis je!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

René