Wij zeggen tegen azc gemeente buren

#58: -  

Vraag

Laat me beginnen met drie vragen:

Vraag 1.
Wat is nog een acceptabel bedrag om van rond te komen?
Stel dat je vaste lasten gedekt zijn. Wat is dan volgens jou het minimum wat je als alleenstaande in Nederland per week kwijt bent aan eten, en aan kleedgeld?
Het klinkt misschien kinderachtig, maar zou je dat antwoord alsjeblieft even op willen schrijven? We gaan er straks iets mee uitrekenen, zie je 

Vraag 2.
Stel, je hebt een gezin. Een partner en twee kleine kinderen.
Hoe lang zou je er tegen kunnen om je gezin niet te zien? Wat zou nog menselijk zijn?

En tenslotte, stel nu dat jij hier bent, en je partner en kinderen in een oorlogsgebied zijn, waar jij ze niet kunt beschermen. Waar bommen vallen, de overheid onbetrouwbaar of regelrecht vijandig is, waar je partner en kinderen waarschijnlijk geen enkel inkomen meer hebben, en ze zonder jou aan eten moeten komen.

Vraag 3.
Als je gezin in oorlogsgebied is, wat zou je dan een menselijke termijn vinden om ze niet te zien?

Antwoorden opgeschreven? Dank je! (Wordt straks interessant)

Discussie

Ik kreeg een discussie op Facebook die ik jullie niet wil onthouden.
Een vrouw, laten we haar Anita noemen, reageerde op mijn stuk over gezinshereniging van gister. Ze zei dat ze medewerker bij de COA was geweest, en vond dat asielzoekers ook gewoon zelf kunnen sparen voor gezinshereniging. Moeilijk, gaf ze toe, maar niet onmogelijk.

Ik weet niet of ze echt voor het COA heeft gewerkt. Het stikt natuurlijk van de extreemrechtse reaguurders die dat standaard beweren in de hoop dat iemand ze dan serieus neemt. Wellicht is het in dit geval waar. Uiteindelijk maakt dat niks uit. Het gaat me sowieso totaal niet om de persoon, en ik wil haar niet beledigen. Het gaat me er wel om wat ze zegt, omdat er waarschijnlijk heel veel mensen zijn die hetzelfde denken.

Mijn oproep

Ik riep mensen gister op Facebook op om het VluchtelingenFonds te steunen. Dit was mijn oproep:

Zelf betalen (help jij?)

Als een erkende vluchteling uiteindelijk zijn gezin mag laten overkomen, moet hij daar zelf voor betalen. Zoals je begrijpt gaat dat vaak niet.
Veel erkende vluchtelingen zijn, nadat ze eindelijk toestemming voor gezinshereniging hebben gekregen, financieel simpelweg niet in staat om hun gezin weer bij elkaar te krijgen.

Vluchtelingenwerk heeft een fonds waarmee ze gezinshereniging ook voor die mensen mogelijk kunnen maken. De vluchteling moet dan nog steeds zelf 500 euro bijdragen. Maar helaas is het VluchtelingenFonds zo goed als leeg, en konden er afgelopen jaar maar 11 gezinnen geholpen worden.

Wil je bijspringen, dan doe dat hier.

Het gesprek

Anita reageerde op mijn oproep met deze tekst:

Dat is heel erg, alleen weten ze dus op voorhand dat ze moeten betalen… dus dat word sparen, en das niet makkelijk van zo weinig weekgeld… maar niet onmogelijk…. en ja ik weet waar ik over praat als ex medewerker

Ik schreef:

“Ex-medewerker van wat, Anita?
En wat noem je niet onmogelijk? Ik ben benieuwd naar je mening.
Wat is volgens jou het minimumbedrag aan kleed- en boodschappengeld waarvan een mens kan leven?
En hoe lang vind je dat een wachttijd maximaal mag duren, voordat je je vrouw en kinderen uit een levensgevaarlijk gebied hierheen moet kunnen halen?”

Anita antwoordde:

25 Euro eetgeld en 5 -10 euro kleedgeld pw. Wachttijd na 6 maand na aankomst azc? als jij dan toch graag een antwoord wilt

Asielzoeker laten sparen voor gezinshereniging: haalbaar?

Dit was mijn antwoord, waarvan ik denk dat het misschien voor meer mensen interessant is:

“Het is niet om je te pesten, Anita, maar ik wil het graag gewoon even realistisch maken.
Ik vind het bijzonder knap, de getallen die je noemt. Ik zie echt niet hoe een mens van 25 euro per week zou moeten kunnen eten, op geen enkele manier. Maar goed, ik ga even uit van jouw cijfers.

Het is om te beginnen duidelijk dat je mijn artikel niet hebt gelezen. Als je werkelijk medewerker bij het COA bent geweest, vind ik het eigenlijk erg triest dat je er blijkbaar geen idee van hebt dat gezinshereniging pas aangevraagd kan worden, 9 maanden nadat je al geen asielzoeker meer bent maar een erkend vluchteling met een verblijfsvergunning.
Je noemt als maximaal redelijke termijn 6 maanden na binnenkomst van een AZC.
Je termijn is dus alleen al door de wet onmogelijk te halen, zelfs al barst iemand van de poen.

Hoe lang sparen?

Nu dat sparen.
Je zegt dat 35 euro aan eet- en kleedgeld het absolute minimum is. Een volwassen alleenstaande asielzoeker krijgt 58,31 per week. Dan zou hij in jouw opvatting dus 23,31 per week kunnen sparen.

Ik wil nogmaals even zeggen dat ik dit een absurd bedrag vind, en niet geloof dat iemand gezond kan blijven als hij in Nederlandse supermarkten slechts drie euro en zevenenvijftig cent per dag kan uitgeven aan eten.
Maar goed, we blijven uitgaan van jouw getallen.

Van vluchtelingenwerk en het VluchtelingenFonds, die daadwerkelijk gezinnen hierheen halen, weten we dat dit gemiddeld 1500 euro kost.
De rekensom is dus simpel:
Als je 23,31 per week kunt sparen, duurt het een jaar en drie maanden voor je genoeg geld bij elkaar hebt. Dat is heel wat meer dan het halve jaar waar jij het over hebt.

Je schreef dat je wist waar je het over had. Maar we hebben zojuist dus uitgerekend dat je eigenlijk juist geen idee had.
Het is volgens jouw eigen normen onmogelijk en onmenselijk om asielzoekers zelf te laten sparen voor gezinshereniging.

Ik schrijf dit niet om je er in te luizen of om je belachelijk te maken, maar omdat ik denk dat heel veel mensen hetzelfde denken als jij, omdat ze eigenlijk nog nooit doorgerekend hebben wat die mening voor een consequenties heeft. Het leek me dus nuttig om dat eens uit te schrijven.”

Kanttekening

Je kunt kanttekeningen verzinnen. Zo mogen asielzoekers het eerste half jaar helemaal niks, maar mogen ze daarna maximaal 24 weken per jaar werken. Daarmee kunnen ze dan maximaal 43 euro extra sparen. (verdienen ze meer, dan wordt dat door de COA afgepakt).
Mocht dat lukken, dan hoeven ze dus nog maar driekwart jaar te sparen. Nog altijd een kwartaal langer dan Anita (met haar 3 euro per dag voor ontbijt, lunch en avondeten) nog menselijk vond.

Maar hoe realistisch vindt je het zelf om te verwachten dat mensen zonder verblijfsvergunning, die de taal nog niet kennen, meteen al een betaalde baan vinden?

Een belangrijkere kanttekening hebben we al kort benoemd: los van het feit dat veel asielzoekers geen reserves hebben en gezinshereniging niet kunnen betalen, mogen ze überhaupt geen aanvraag doen voordat ze als ex-asielzoeker een verblijfsvergunning hebben gekregen. Daarna mag de IND nog eens 9 maanden twijfelen over dat verzoek… De werkelijkheid is dus nog zuurder dan je op basis van de rekensom over sparen zou hopen.

Jouw mening

Wil je zelf eens narekenen wat volgens jou een terechte spaartermijn zou zijn?
Neem dan je antwoorden op de vragen helemaal bovenaan de pagina er bij. Nee, niet nog even aanpassen, we doen het gewoon eerlijk.

Het kost gemiddeld 1500 euro om een gezin over te laten komen. Een volwassen alleenstaande asielzoeker krijgt per week 46,31 om van te eten, en 12 euro voor kleedgeld en andere zaken. (minderjarigen en gezinnen krijgen pp trouwens minder)

Dit is de rekensom:

46,31 plus 12 = 58,31 per week.
58,31 min (je antwoord op vraag 1) = X
Getal X is dan het bedrag wat een asielzoeker volgens jou per week kan sparen.

1500 gedeeld door X = Y
Getal Y is dan het aantal weken dat een asielzoekersgezin moet sparen om hereniging te kunnen betalen.

En, is Y in jouw geval lager of hoger dan je antwoord bij vraag 3 bovenaan de pagina?
Als het hoger is, is het ook volgens jou dus onmenselijk om asielzoekers helemaal zelf op te laten draaien voor de kosten van gezinshereniging.

Overweeg in dat geval eens om ze een steuntje in de rug te geven, of om je politici te vertellen dat hun regels aantoonbaar inhumaan zijn.

Geloven ze je niet? Stel ze dan ook eens vraag 1, 2 en 3, en reken samen met ze uit of ze een coherente mening hebben (waar je het al dan niet mee eens kunt zijn, maar die in elk geval samenhang vertoont), of dat ze niet weten waar ze het over hebben, zichzelf tegenspreken en zomaar wat babbelen.