geen AZC in Geldermalsen

De laatste jaren, in het bijzonder na 11-09-2001, en de moord op Theo van Gogh, is de aandacht steeds meer komen te liggen op de veronderstelde Islamitisering van onze samenleving. De aandacht is hiermee van een kwantitatieve focus (vol is vol)naar een meer kwalitatieve focus verschoven. Er wordt meer gekeken naar de aard van de verschillen tussen autochtonen en allochtonen. Onder invloed hiervan dreigt er een zogenaamde wij - groep ( autochtonen) contra een zij - groep (de Islamieten) te ontstaan. Niet de overeenkomsten, maar juist de verschillen worden (van beide kanten) benadrukt en uitvergroot. Deze benadering van de verschillen brengt het risico met zich mee,dat we uiteindelijk een vijandsbeeld van elkaar ontwikkelen, dat zich steeds meer versterkt. Op die wijze kan er angst voor elkaar ontstaan. Uiteindelijk kan dit ertoe leiden, dat we elkaar niet meer zien als mensen, die eigenlijk hetzelfde nastreven. Bovendien gaan de autochtone Nederlanders de Islamieten dan zien als een gevaar voor hun cultuur en veiligheid . Gevolg is dat we de ander niet meer als medemens zien en dat iedere vorm van mededogen ontbreekt .

Bij een gebrek aan mededogen en een vijandig beeld van de ander worden mensen “ontmenselijkt” en gereduceerd tot een object. Dan wordt het ineens  gewoon om harde taal uit te slaan  en een niets ontziend beleid voor te staan. Met objecten leef je namelijk niet samen, objecten hebben geen gevoelens. Tot objecten hoef je je niet te verhouden als tot een medemens.

Gelet op het risico van deze ontwikkeling tot verharding moet “het tij gekeerd worden”. Daartoe is met name mededogen het  “sleutelwoord”. Dit betekent dat we de ander blijven zien als iemand die net zo is als wij zelf, met in essentie dezelfde behoeften.’’