Zeg nee tegen azc Brunssum

Wijlen hoofdredacteur Charlie Hebdo bekritiseert Europa om institutioneel racisme

New York Times plaatst illustrerend fragment over verschil tussen racisme en islamofobie uit manifest Stéphane Charbonnier 

De hoofdredacteur van het Franse satirisch nieuwsblad Charlie Hebdo is in januari van dit jaar tijdens een terroristische aanslag op zijn kantoor gedood. Hij liet een manifest achter waarvan een fragment - over het verschil tussen islamofobie en racisme - door New York Times geplaatst wordt.

Het probleem met racisme is volgens Charbonnier niet dat het bestaat, want we zouden zoiets hardnekkigs niet tot in het kleinste detail  moeten proberen uit te roeien. Het zou in de eerste instantie niet gerechtvaardigd moeten worden door het 'recht van spreken of recht op haat' ervan te maken. De cartoonist haalt in zijn manifest voormalig president van Frankrijk, Sarkozy aan als voorbeeld. Die in een speech over nationale identiteit uithaalde naar immigranten. 

" (...) Als de hoogste autoriteit van Frankrijk in een speech voor racistische klootzakken dat soort uitspraken doet, hoe denk je dan dat die mensen gaan reageren? Ze gaan en public zeggen wat ze tot nu toe beperkt hielden tot dronken verkondigen tijdens familiediners. Racisme, dat normaal tussen gesloten deuren bleef, vond haar weg naar de straten, onze media en infiltreerde door sociale media verder het publieke domein." 

We leven - volgens Charbonnier - in een racistisch tijdperk waar de term racisme onterecht door islamofobie vervangen wordt. Daarmee zou het geloof en de God die aangehangen wordt boven het individu zelf geplaatst worden. Terwijl het volgens de hoofdredacteur niet om de belediging van het geloof gaat maar om de schending van het recht van de mens dat gelooft.

"We hebben het punt bereikt waar je zou denken dat wanneer mensen - die oorspronkelijk uit het buitenland komen - in Frankrijk gediscrimineerd worden het alleen vanwege hun geloof is. Slachtoffers van racisme die uit India, Azië, Subsahara Afrika of Cariben komen, of mensen die Roma zijn, moeten wellicht een passende religie vinden als zij beschermd willen worden." 

De antiracismestrijders die van islamofobie een politieke en juridische term willen maken, zouden de slachtoffers van racisme ertoe dwingen zichzelf te categoriseren en onder te verdelen, als moslim bijvoorbeeld. Het wordt een nichevorm van racismebestrijding terwijl alle vormen van racisme in één keer bestreden zouden moeten worden, vindt Charbonnier. 

"Racisten vinden het geweldig wanneer wij discussiëren over of de Koran beledigen racistisch is. Als alle moslims zich morgen zouden bekeren tot het catholicisme, zou het de racisten niet uitmaken. Ze zouden hen nog steeds verantwoordelijk houden voor alles dat fout gaat.

Als Mouloud and Gérard beiden moslim zijn maar Gérard is een witte bekeerling. Wie wordt er dan eerder geweigerd bij het huren van een appartement? Het is niet de moslim die geweigerd wordt maar de Arabier, al draagt hij geen uiterlijke kenmerken die zijn geloof zouden kunnen bevestigen."

Ook sociale discriminatie wordt minder besproken dan religieuze maar is op institutionele en impliciete wijze veel meer aanwezig, volgens de hoofdredacteur.

" (...) Mensen worden massaal gediscrimineerd vanwege sociale klasse maar omdat een groot gedeelte van de armen een islamitische achtergrond heeft wordt het simpelweg islamofobie genoemd. "

Het fragment uit het manifest dat pleit voor de erkenning dat islamofobie voortkomt uit racisme, xenofobie en angst voor de niet-witte 'ander' is hier op de website van de New York Times te lezen.