Zeg nee tegen azc Brunssum

Stop de opmars van EXTREEM RECHTS

/ #1805 Het ware gezicht van Extreem Rechts

2015-11-22 11:09

De stelling: 'Het gevaar van rechts-extremisme onderschat'

 

Anton van Hooff:

‘Onze maatschappij is blind geworden voor het gevaar van rechts-extremisme. De rabiate uitlatingen van Geert Wilders worden vergoelijkt, in de trant van: “Hij zegt het wat te scherp, maar hij heeft wel een punt.” Dat we nu een regering hebben die bestaat uit mensen die vinden dat Wilders een punt heeft, is niets minder dan een breuk met de Nederlandse beschaving.

Zo bagatelliseerden begin jaren dertig ook veel intellectuelen de straatvechter Adolf Hitler. In zijn beroemde dagboeken beschrijft Victor Klemperer hoe zijn geliefde Duitsland, het land van Dichter und Denker, in hoog tempo barbariseert. Hij, een volkomen geëmancipeerde, tot het protestantisme bekeerde Jood, getrouwd met een “arische” en drager van het IJzeren Kruis en hoogleraar in Dresden, wordt door de nazi’s tot Jood gemaakt. Hij verwachtte steun van zijn hoogontwikkelde, liberale collega’s aan de universiteit. Maar zij keken toe hoe hij werd uitgerangeerd en haalden hun schouders op toen een Joodse collega zelfmoord pleegde. Want “Hitler had wel een punt”.

Waarom zijn mensen blind geworden voor het rechts-extremisme? Ja, nazi-Duitsland is erg lang geleden. Maar rechts-extremisme haakt ook in op het basisverlangen van mensen naar een harmonieuze wereld, die nooit heeft bestaan. Zeker in een ingewikkelde wereld als deze is dat een hardnekkige mythe.’


Ruth Oldenziel:

‘We weten niet wat de AIVD precies doet. Maar alles wijst erop dat sinds 11 september overheidsmaatregelen gericht zijn geweest op het bestrijden van het islamitisch extremisme. De indruk wordt in ieder geval gewekt dat het gevaar vooral uit die hoek komt.

Net als in de jaren dertig is het rechts-extremisme versnipperd en heeft het vele verschijningsvormen. Dat Breivik zowel nationaal als internationaal georiënteerd is, zagen we ook eerder bij anderen. Net als het idee van een zuivere volksgemeenschap, de bereidheid om geweld te gebruiken en de hang naar een sterke leider. Er is geen sprake van een incident: rechts-extremisme duikt overal in de westerse wereld op, van Noorwegen tot aan de VS. Wat we niet weten is wat extreem-rechts doet als het aan de macht komt.

Wilders distantieert zich van het Vlaams Blok en Le Pen, omdat zijn rolmodellen Thatcher en Reagan zouden zijn. Maar zij spraken niet over het uitsluiten van bepaalde bevolkingsgroepen. De grote vraag is of Wilders zich binnen de grenzen van de democratie en de rechtsstaat blijft bewegen als hij minister-president zou worden. Hitler kwam op democratische wijze aan de macht, maar schafte vervolgens de rechtsstaat af. Gezien het ondemocratische karakter van de PVV-organisatie ben ik er niet gerust op.’


James Kennedy:

‘In de jaren zeventig en tachtig werd het gevaar van het rechts-extremisme in Nederland juist overschat. Men was toen buitengewoon beducht voor de opkomst van fascisme en racisme, terwijl het maar kleine groepen waren die daar uiting aan gaven. Deze oefenden bovendien geen enkele invloed uit op de maatschappij – daarvoor was de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog in Nederland te sterk.

Pas de laatste jaren zien we het rechts-extremisme aan invloed winnen. Maar dan niet in zijn “klassieke”, antidemocratische, racistische en antisemitische vorm. Uitingen van puur racisme worden nog steeds niet geaccepteerd. Pas wanneer het de vorm aanneemt van verzet tegen een vreemde godsdienst kan racisme in Nederland gedijen.

Het moderne rechts-extremisme heeft, afgezien van enkele marginale groepen, een nieuwe ideologie ontwikkeld met een blijvende aantrekkingskracht. Het nieuwe rechts-extremisme is anti-islam en anti-elite, gelooft in de de wijsheid van “het volk” en is daarom vóór directe democratie, heeft een groot vertrouwen in de westerse beschaving en is bezorgd over de teloorgang van de natiestaat. Sommige intellectuelen blijven bij de bestrijding van rechts-extremisme echter vertrouwen op de oude bezweringen, gebaseerd op de gebeurtenissen van de jaren dertig en veertig. Zo miskennen zij het eigentijdse karakter van de huidige beweging.’