Zeg nee tegen azc Brunssum

Stop de opmars van EXTREEM RECHTS

/ #1792

2015-11-21 21:04

Nederland moet in deze oorlog haar verdedigingsmiddelen herijken

Je vangt een wesp niet door wild om je heen te slaan

De aanhangers van de Islamitische Staat hebben zonder twijfel moed gevat uit de resolutie van de Veiligheidsraad om zich met verdubbelde kracht tegen deze bedreiging voor elke geordende samenleving te weer te stellen. Zij zijn er immers van overtuigd dat zij in de eindtijd leven. Voor de wederkomst van Allah en het laatste oordeel moeten de moslims een laatste alles vernietigende oorlog voeren tegen de krachten van Satan.

In dat kader treedt ook een kalief op. Nu de vijanden van God zich met deze resolutie zo duidelijk hebben verenigd, is dat nieuwe blijk van de vervulling der tijden. Dezer dagen verscheen het twaalfde nummer van de beruchte internetglossy Dabiq met op de omslag slachtoffers van de Parijse aanslag en veel dreigementen. 

Ter verdere provocatie behandelt een vrouwelijke auteur het thema jaloezie in het kader van de door Allah gewilde polygamie. De volledige ontregeling van Brussel op zaterdag mag gelden als een nieuwe overwinning van Islamitische Staat. Het enige sprankje hoop in Dabiq is het feit dat zoveel pagina's zijn gewijd aan het verketteren van andere fundamentalistische bewegingen zoals Al Quaida. Zulk sektarisme voorkomt het vormen van een breed jihadfront maar dat is een schrale troost. 

Extra budgetten
Toch is deze  door Frankrijk geïnstigeerde resolutie van de Veiligheidsraad van belang. Het komt zelden voor dat alle grote machten in de wereld zo duidelijk een vijand aanwijzen en zo glashelder zeggen wat er moet gebeuren om hem te verslaan: de inspanningen verdubbelen. Dat is een steun in de rug voor politici die extra budgetten willen vrijmaken om deze kanker uit te roeien. Dat geldt in ieder geval voor het brave Nederland waar altijd de neiging bestaat om de Verenigde Naties en haar uitspraken serieus te nemen: de inspanningen verdubbelen betekent twee keer zoveel geld. 

De resolutie van de Veiligheidsraad krijgt dan ook een rol in de binnenlandse politiek. Allerlei instanties zoals de politie, de strijdkrachten en de geheime diensten zullen er gebruik van maken om belastinggeld naar zich toe te harken. Een politiebond heeft al van de Parijse aanslagen gebruik gemaakt om het aanstellen van vijftienhonderd nieuwe politieagenten te eisen. Je zult zien hoe straks zelfs de aanslag van dat rampenvliegtuig JSF in het licht van de strijd tegen het terrorisme wordt geplaatst. 

Tot nog toe houdt de politiek de hand nog op de knip. Die 250 miljoen extra voor Justitie is natuurlijk peanuts en bovendien bedoeld om de schade te repareren die het onberaden bezuinigen van de laatste jaren heeft aangericht. In plaats daarvan concentreert de politiek zich op regelgeving en controle. Vrijdagavond presteerde men het te zeggen dat men zijn reisbewegingen aan controle ging onderwerpen, dat wil zeggen, bijzondere wel maar gewone niet. Alsof je niet alle reisbewegingen moet bekijken om verdachten te ontdekken. En wanneer is men dan verdacht? 

Staart tussen de benen
Wie de inspanningen wil verdubbelen om Isis te verslaan, zal zich om te beginnen moeten realiseren dat je met reguliere land- lucht en zeestrijdkrachten niet zoveel kunt. Dat hebben de Amerikaanse en Russische interventies van de afgelopen jaren voldoende aangetoond. Zij zijn in Vietnam, Afghanistan en Irak verslagen want dat ben je als je er met de staart tussen de benen vandoor gaat, ook al hang je een laken van propaganda om die staart. 

Deze oorlog – want een oorlog is het ook al gebruiken zoveel mensen dat enge woord liever niet – is een goede reden om de manieren te herijken waarmee onze staat zich verdedigt. Zo mag men zich afvragen of een peperduur toestel als de JSF wel een effectief antwoord is op een vijand als de Islamitische Staat. Kunnen we dat geld niet beter besteden? Wat moeten soldaten eigenlijk aan uitrusting en vaardigheden hebben om jihadstrijders uit te schakelen voordat zij het met ons doen? Zijn de veiligheidsdiensten voldoende uitgerust om hier en in het gebied van de Islamitische Staat zelf de boel in de gaten te houden?

Hoe staat het met de propaganda-oorlog op het internet? Hoe effectief is de binnenlandse strijd tegen discriminatie? Hoe voorkomen wij dat er ghetto's ontstaan van armoede, achterstelling en ongerichte woede tegen de samenleving? Feit: jihad en al dan niet drugsgerelateerde criminaliteit bloeien juist in achterstandswijken. Dat kan geen toeval zijn. En je bent er niet als je vaststelt dat menig terrorist zijn hbo heeft afgemaakt of dat ze een half jaar geleden nog van die feestbeesten waren, zoals het meisje dat in de kogelregens van Saint-Denis omkwam. 

Is onze eigen samenleving wel sterk genoeg om aanvallen van Isis te weerstaan? Doen wij wel genoeg tegen werk- en kansloosheid? Scheppen wij sociale omstandigheden waarin de jihad en de criminaliteit aantrekkelijke alternatieven vormen op de uitzichtloosheid van het dagelijks bestaan? Hoe staat het met de brede zones van armoede, ontrechting en hopeloosheid aan de buitenkant van de EU-grenzen? Bevinden zich daar geen voedingsbodems voor de aankweek van doodsvijanden? Is het niet vragen om moeilijkheden als onze buitengrens er ook een blijft tussen gebrek en overvloed?

Wij moeten onze krachten en onze budgetten verdubbelen om Isis uit te roeien. Dat betekent niet het aantasten van de burgerlijke vrijheden. Het betekent niet het optuigen van een DDR-achtige snuffelstaat. Het betekent niet het ongericht versterken van bestaande leger- en politieorganisaties. Het betekent een strategie op brééd terrein, veel breder dan spionage of de aanwending van geweld. Bij elke roep om meer geld moet de vraag gesteld worden: op welk aantoonbare wijze zal dit leiden tot een verzwakking van de Islamitische Staat? 

Aantoonbaar dus. Uitgangspunt: een enkele wesp kan je gevoel van veiligheid totaal ontregelen maar je vangt hem niet door wild om je heen te slaan.