Gelijkenergietariefvooriedereen

Gewoon even ter info: Ik ben 30 jaar en voltijds alleenstaande ouder. Ik heb er niet voor gekozen om alleen te zijn, en toch is het zo uitgedraaid...

Als kind droomde ik van het ideale leven (of toch; het leven dat mij zo werd voorgesteld). Ik droomde ervan om een man tegen te komen die in mij zijn hele wereld zag, die mijn dromen naar geluk deelde en met mij een gezin zou stichten. Kleine meisjes worden groot. Ze beseffen dat het in deze maatschappij vaak ieder voor zich is, dat niemand je "zomaar" helpt en "zomaar" graag ziet. Het bestaat, maar niet voor iedereen...

Het moment dat je zwanger bent en beseft dat de persoon met wie je hoopte je dromen na te jagen, je laat zitten omdat de "hypotheek" op zijn leven zijn bewegingsvrijheid verstoort... Geloof mij; je wereld stort in. 

Ja, ik heb gekozen voor mijn kind. Omdat ik geloof dat mijn kindje ook recht heeft op een toekomst en omdat ik weet dat er nog genoeg familie is om mij en mijn kindje op te vangen... Wetende dat het zwaar, héél erg zwaar zou worden...

Sinds mijn kindje geboren is loop ik tegen muren. Je verliest vrienden die "dat plat geval" zien als een rem op feestjes of restaurantbezoeken, je moet je werk aangepast krijgen aan de uren van opvang/school, je moet al je rekeningen alleen betalen en daarbij de zorgen voor je kindje, ja, zelfs school is een ramp. In Antwerpen krijgt je kind de stempel "GOK" kind, terwijl het geen enkele achterstand heeft, maar de school van voorkeur? Nee hoor, je wordt kilometers verder gestuurd waardoor je kunt uitkijken naar een andere job! Gelukkig voor mij kon ik nog iets geregeld krijgen met het schooltje achter de hoek want anders moest ik een heel eind om...

Als ik dit allemaal lees, wat hier nu weer gaat gebeuren... Ik heb een vangnet. Ik heb een heel bezorgde familie die mij bijstaat. Maar wat doe je met de mensen die dit niet hebben? Ik heb een job, ik verdien goed geld, en toch is het moeilijk als je alles alleen zou moeten doen. Wat met mensen die een minimumloon hebben. Ik hoor het graag; zoek ander werk. Zo eenvoudig is dat niet als je vasthangt aan schooluren en geen sociaal netwerk hebt. Opvang kost ook geld...

Ik heb een kind waarvoor ik verder wil, maar ik begrijp dat er mensen zijn die onder deze situatie door gaan...