Lieve Michel Mulder, Ik heb jaren onder een steen geleefd en al het nieuws en wat er allemaal in de wereld gebeurt is langs me heen gegaan. Ik kon deze maatschappij en wereld niet meer aan en trok me terug in een kluizenaarsbestaan en was zwaar depressief en suïcidaal en geloofde nergens meer in en wilde zo snel mogelijk deze rotte wereld verlaten. Maar wonder boven wonder kroop ik er mini stapje voor stapje toch uit.. Iets wat ik na jaren in het donker zitten niet meer verwachtte of ooit van had durven dromen, want dromen deed ik al sinds ik kind was niet meer. Alleen nog maar nachtmerries en het echte leven werd ook steeds meer een nachtmerrie. Nu ik uit mijn zoveelste maar zwaarste depressie ben gekomen wil ik ipv vrouwen en groepen minderheden alleen nog maar inzetten voor dieren en weeskinderen. Heb me nog nooit zo strijdvaardig en sterk gevoeld en overtuigd dat we deze wereld ook al is het maar een heel klein beetje mooier kunnen maken voor de dieren en weeskinderen. Ik heb mijn plan al getrokken en ga alleen nog maar leven om deze droom te realiseren en een goed voorbeeld te zijn voor deze rotte maatschappij en wereld. De maatschappij en wereld heeft mij al afgeschreven. Na van mijn 12de tot mijn 35 ste werken ben ik ingestort kreeg ik een hele lijst met stempels op me gedrukt en mocht ik het doen in een hoekje in een donkere kamer met heel veel medicatie wat me een zombie maakte. Ik was een kasplantje en dat op mijn 35ste al... Had mezelf helemaal leeg laten zuigen door ondankbare vieze mensen die alleen maar in mijn leven waren gekomen om me te gebruiken. En ik was de ezel die open stond voor iedereen en hielp waar ik kon en altijd ten koste van mezelf. Nu ik jou "afscheidsbrief" lees krijg ik nog meer energie en strijdlust. Er zijn dus toch echt nog wel mooie mensen op deze wereld die er alles aan hebben gedaan om een revolutie te creëren, maar de gevestigde orde was te sterk... Maar we mogen niet opgeven. Ik kan een hoop van jou leren, want wat ik al zei ik heb heel mijn leven onder een steen geleefd en was alleen maar bezig om anderen te helpen ten koste van mezelf. En het zal niet als een wonder klinken dat al die mensen me als stront hebben behandeld en toen ze klaar waren me hebben laten rotten in mijn donkere hoekje ver van de wereld en maatschappij. Maar ik ben terug en ga een hoop doen al lijkt het hopeloos als ik om me heen kijk en naar het nieuws. Maar ik geloof weer in wonderen en ook al geef ik maar 100 honden en 100 weeskinderen een beter leven dan zal ik deze vervuilde aardkloot met vrede verlaten eerder ga ik niet. Ik noem nu maar 100 omdat ik ergens moet beginnen, maar mijn droom is natuurlijk vele malen groter. Ik zou het fijn en leuk vinden om een keer face to face te praten met je. Mits jij dat ook wil natuurlijk. Ik heb je een hoop te vertellen en te vragen. Ik zie door de bomen het bos niet meer, maar ik zie wel weer zonnestralen schijnen door de takken en bladeren heen. Tot slot wil ik mijn respect en waardering tonen voor de strijd die je hebt geleverd en zal blijven doen. Met vriendelijke groeten Sibel Denise