Preservation of Christian holidays in Europe

Geachte dames en heren van de commisie,

Ik stuur u deze brief met de vraag om onze eigen Europese cultuur met Katholieke fundamenten vrijwaren van verder verval. Ik begrijp dat wij in een multi-culturele maatschappij leven en dat wij dienen open te staan voor deze nieuwe kansen tot verruiming. Wat ik echter ten zeerste betreur is het feit dat ik in de krant of op facebook moet lezen dat men van zin is om onze katholieke feestdagen af te nemen. Over de heisa rond de afschaffing van "Zwarte piet" wil ik het zelfs nog niet hebben.
De traditie van deze feestdagen is millennia-oud en gaat terug op de oude Keltische feesten. Allerheiligen was Keltisch nieuwjaar, Sint Nicolaas is een feest ter ere van Wodan of Odin, Kerstmis was het Keltisch lichtfeest en vierde de komst van de lente, Pasen was een Keltisch vruchtbaarheidsfeest en de Mariaverering gaat terug tot het begin van de oertijd waar men de Moedergodin vereerde die leven schonk. Zou het geen zonde zijn om al deze gebruiken van de tafel te vegen en plaats te laten maken voor veel nieuwere gebruiken, die nota bene evenzeer bepaalde groepen uitsluiten? Neem bijvoorbeeld internationale vrouwendag, de dag van de man, etc... Op deze manier sterven deze tradities onherroepelijk uit!
Hoewel we moeten openstaan voor nieuwe culturen mogen we de onze niet verwaarlozen of in de verdomhoek plaatsen. Onze leefwijze is door de eeuwen heen gevormd zoals ze nu is. Onze maatschappij is doordrongen van de christelijke waarden en normen. Wanneer je deze leefwijze verbant, verban je de fundamenten van een moderne samenleving. Uiteindelijk zijn vele wetteksten een uitgebreide versie van de tien geboden. Waar de tien geboden enkel dienden voor kleinere bevolkingsgroepen een kans tot samenleven te geven hadden wij, naarmate onze maatschappij ingewikkelder werd om te besturen, een uitgebreider wettenstelsel nodig. De kerk nam ergens een deel van die morele verplichting op zich toen de landelijke besturen nog in hun kinderschoenen stonden.
Graag zou ik een parallel willen maken. Mocht ik verhuizen naar bijvoorbeeld Marokko of Thailand, dan is het niet meer dan normaal dat ik mij aanpas aan de plaatselijke gebruiken. Ik zou hoe dan ook, mits mij dat toegestaan is, mijn eigen geloof blijven belijden. Dat is een humaan recht! Toch zal ik mij daar anders gedragen dan dat ik mij hier gedraag. Uit respect voor de cultuur, waarden en gebruiken in mijn nieuwe thuisland. Het valt mij trouwens op dat deze discussie enkel gevoerd wordt in Europa. In elk ander werelddeel blijft men trouw aan zijn landelijke eigenheid. Ik kan mij niet voorstellen dat men in de VS de bevolking een andere levensstijl zou kunnen opdringen (hoe ongezond die dan ook wel mag zijn). Het komt er op neer dat er sprake moet zijn van op zijn minst twee-richtingverkeer.
Ik weet dat ik de volgende uitspraken volgens sommigen niet mag uiten, maar ik denk dat dit belangrijk is om het probleem van dichtbij te kunnen analyseren. Zelf houd ik van een multi-culturele maatschappij. Ik leer graag bij over verschillende tradities en gebruiken. Een multi-culturele maatschappij is een mini-versie van de wereld. Zo voel ik mij dan ook: een wereldburger. Ik heb banden met mensen van verschillende etnische groepen waar ik geen enkel probleem mee heb. Het valt mij echter op dat bepaalde groepen zich moeilijker kunnen aanpassen aan onze uit de verlichting ontsproten maatschappij. Dat zij wegens hun godsdienst de mogelijkheid niet hebben om zich aan te passen. De vijandigheid van sommige autochtone Europeanen werkt deze afstandelijkheid mee in de hand, helaas. Ik stel het zo: ik vind het schrijnend als ik op de tram zit en van anderen een vieze blik toegeworpen krijg. Dat ik anderen hoor spreken van "Die vuile Belgen", terwijl men wel geniet van de gastvrijheid van diezelfde Belgen. Ik vind het nog erger om te moeten melden dat dit voornamelijk gaat om mensen met een islamitische opvoeding. Ik begrijp dat deze mensen het moeilijk hebben om zich aan te passen. De ouderen hebben de spraak en scholing vaak niet mee, de jongeren voelen zich noch Belg, noch Marokkaan, Turk, Egyptenaar, etc.... Bij andere culturen echter is er veel minder moeite tot aanpassen, uitzonderingen niet meegerekend.
Het is zeker mogelijk om de eigen gebruiken te vermengen met de onze. Net zoals wij de schatten van een andere cultuur nauw aan het hart dragen. De nu verguisde Katholieke kerk heeft met liefde de oude gebruiken uit de Europese regionen opgenomen en aangepast aan de nieuwere christelijke tradities. Er zijn zelfs data aangepast om de christelijke feestdagen te doen samenvallen met de "heidense”. Ik ben alles behalve een "pilarenbijter" en overdreven praktiserend Katholiek, maar ben wel trots op wat mij Belg en Europeaan maakt, en dat is onze uitzonderlijke geschiedenis met alle waarden, normen en tradities. Deze zou ik graag bewaard zien met toevoeging van "exotische" culturele aspecten. Als het ene volk het recht krijgt om zijn geloof te uiten, dan mag je een ander volk hier niet van laten afzien.
Hoewel de kerken in Europa tijdens de vieringen en missen vaak leeg zijn kan je merken dat er nog steeds kaarsen worden ontstoken; zeker bij de Onze-Lieve Vrouwe. Dit is naar mijn mening en inzicht een teken dat de manier waarop men in Europa, en België in het bijzonder, gelooft een evolutie heeft meegemaakt. Er is ook minder tijd om uitgebreid naar de mis te gaan en er is een meer individuele band met God (zoals de Mystici in de middeleeuwen al pleitten). Ieder van ons heeft het recht om te geloven waar hij of zij zin in heeft. Dat is een vrijheid die men niemand mag afnemen. Toch zie ik ons plaatselijk geloof, en onze christelijke feestdagen als cultureel erfgoed dat niet verloren mag gaan. Men schaft ook wapenstilstand op 11 november of dag van de arbeid op 1 mei niet af ! Aan deze dagen zit ook een fundamentele boodschap verbonden, net zoals dat het geval is bij onze christelijke feestdagen.
Ik hoop van harte dat u mijn bede in overweging zult nemen. Het zou mij triest stemmen dat ik in Europa de eeuwenoude Europese gebruiken, waarden en normen aan de kant zou moeten schuiven voor een aantal "verzonnen" feestdagen uit de 20ste en 21ste eeuw. In deze tijden, waarin technologie en vooruitgang niet stil staan is een oude traditie een baken van zekerheid dat ons vervult met trots. De trots om Europeaan te zijn!

Met hartelijke groeten
Jelle SOPHIE