€200 en nog veel meer: GEEN STIJL

Lieve mensen,
De laatste tijd zie ik er nogal op toe dat ik echt (maar dan ook écht) uitspreek wat ik vind.
En pfoeh...dat valt lang niet altijd mee, kan ik jullie zeggen.
Nu bijvoorbeeld, aangaande deze petitie.
Ik haal diep adem... en daar gaat 'ie...
zo politiek incorrect als die is volgt hier mijn mening:
Misschien zijn er hier en daar goede redenen te bedenken om enkele doelgroepen dispensatie te verlenen, maar in z'n algemeenheid heb ik niets geen moeite met de voorgenomen eigen bijdrage. Sterker nog, ik vind die vak-inhoudelijk constructief in de zin van: "Get real! Put your money where your mouth is!"
Nou.. dat is er uit!
Wel, nu is het dan zo ver. Het werd eindelijk eens een keer tijd.
Wat is 200 euro per jaar nu eigenlijk op wat onze gemiddelde patiënt gewend is uit te geven aan middelen/gokken, etc.? Peanuts, zo durf ik mijn huis, haard en echtgenote er onder te verwedden. Menig één geeft het bedrag per maand al uit aan tabak, de verslaving die we voor het gemak niet meetellen.
Wat is er op tegen als de samenleving de lijdensdruk wat verhoogt, de discrepantie wat opvoert ?
Kunnen hulpverleners dat alleen verstandig en verantwoord doen? Ik waag dat te betwijfelen.
(Komt nog bij: het leven zelf doet dat vaak geheel ongevraagd.)
Om eerlijk te zijn vind ik deze maatregel heel goed verenigbaar met onze rondgonzende TOPZORG-ambities. Al die nog aan te nemen (GGZ-)psychologen moeten toch ergens van betaald worden. En mag het voor de klant dan misschien wat kosten zeg? Het geeft natuurlijk veel te veel administratieve romslomp, maar ik zie het al voor me: Alle medewerkers die naar ratio dagelijks hun deel moeten innen bij de klant, de hulpbehoevende. De schoonmaakster 20 euro-cent, de groepswerker een halve euro, de psychiater een hele en de ad-interim aan de top een prachtig glimmend 2 euro muntstuk. Heel educatief... vormend bijna, voor alle betrokkenen.
Nee, ik onderteken deze petitie niet. Dan maar rotte tomaten naar m'n hoofd.
Met enigszins grimmige groet,