'Geen gedoe. Station Zele open, niet toe!'

Jarenlang (jaren 1960-1970) is de spoorlijn 57 Lokeren - Zele - Dendermonde stiefmoederlijk behandeld geweest. De elektrificatie van de lijn, het nieuwe stationsgebouw en de vlottere rechtstreekse treinverbindingen (ook tijdens het weekend) op lijn 60 Sint-Niklaas - Lokeren - Zele - Dendermonde - Brussel hebben vanaf 1980 het treinreizen vanuit en naar Zele een nieuw elan gegeven. Dat bewijzen de tellingencijfers van reizigers en abonnementen.

De laatste jaren merken we opnieuw een achteruitgang in de dienstverlening. De openingsuren van de loketten in station Zele werden keer op keer ingekrompen en nu wil men ze helemaal afschaffen. Een biljettenautomaat brengt geen soelaas wegens te vaak defect, te beperkt in betaalmogelijkheden, geen mogelijkheid tot inlichtingen en service. Bovendien is het zo dat de laatste jaren het treinaanbod op het traject Lokeren - Zele - Dendermonde werd ingekrompen. Vroegochtend- en laatavondritten sneuvelden. Je zal maar eens naar een concert in Brussel gaan met de trein: concert gedaan om 22.30, laatste trein is beperkt tot Dendermonde! Het vervangen van rechtstreekse treinverbindingen op lijn 60 door verbindingen met een overstap in Lokeren of Dendermonde (een paar jaar geleden ingevoerd zogezegd omwille van moderniseringswerken in station Sint-Niklaas, die werken zijn intussen al lang klaar maar de rechtstreekse treinen zijn niet terug) komt de vlotheid van de treinverbinding niet ten goede. En dan zwijgen we nog over de extreem lage perrons in station Zele, die al tot ongevallen hebben geleid bij het op- en afstappen. Dat is een oud zeer. Bij de elektrificatie en modernisering van 1980 had men eigenlijk gewoonweg vergeten de perrons te verhogen, achteraf is dat blijkbaar te moeilijk om dat euvel recht te zetten.

Het begint er dus meer en meer op te lijken dat het sluiten van de loketten in Zele maar een onderdeel is van de afbouw van de dienstverlening en kwaliteit op het traject Lokeren - Dendermonde. Slechtere dienstverlening = minder reizigers = minder treinaanbod = nog minder reizigers, een vicieuze cirkel.

Ik durf te betwijfelen of het sluiten van de loketten in Zele door de NMBS wel in orde is met het convenant tussen de spoorwegmaatschappij en de overheid. Bemanning van een stationsloket dient niet enkel voor de biljettenverkoop. Er zijn ook de functies inlichtingen aan de reiziger, toezicht en veiligheid in station en perrons, onderhoud toiletten, orde en netheid in wachtzaal en op de perrons, service aan gehandicapte personen (niet onbelangrijk), fietspunt, enz. Bovendien is het zo dat geen enkele automaat, hoe geperfectioneerd ook, het rechtstreeks menselijk contact tussen de reiziger en de spoorwegbediende kan vervangen. Een spoorwegbediende moet ook gestrande reizigers, nerveuze of ontevreden klanten kunnen kalmeren en begeleiden. Een automaat kan dat niet.

Gezien het grote aantal reizigers, is het maatschappelijk volstrekt onverantwoord de stationsloketten in Zele te sluiten. Integendeel, de service aan de reiziger via de loketservice moet weer worden opgevoerd naar verantwoorde, normale openingsuren. Datzelfde geldt voor de hele afbouw van treinaanbod en voorzieningen op lijn 60: maatschappelijk volledig onverantwoord!