AANKLACHT TEGEN WILDERS IS EEN GEVAAR VOOR HET VOLK VAN NEDERLAND

Een rouwstoet in de buurt van Amersfoort werd lastig gevallen door Marokkaantjes. De begrafenisonderneemster trok aan de bel. Het is weer een nieuw dieptepunt in het Marokkanendrama dat Nederland al sinds jaren teistert. Marokkaanse jochies fietsten mee met een begrafenisstoet die vorige week donderdag van Hoogland naar Leusden reed. Terwijl de stoet door een wijk in Amersfoort reed, scandeerden ze minutenlang “Joden! Joden!” Daarna haakten ze af. Een bericht in de sfeer van de Marokkaanse jongens die in Amsterdam voetbalden met rouwkransen tijdens dodenherdenking. Een vorm van totaal uit de hand gelopen respectloosheid en minachting.

De directrice van de uitvaartonderneming is geen bange vrouw die het allemaal over zich heen laat komen. Met naam en toenaam heeft ze de publiciteit gekozen. Een heldin. Gré te Braak van uitvaartonderneming uVz (met naam en toenaam en telefoonnummer openlijk terug te vinden) schreef samen met haar chauffeur Jan Smit een open brief naar moskeeën en naar Tweede Kamer leden, waarin ze dit incident aankaartte.In het AD verklaarde ze:

‘Ze willen niets anders dan kwetsen, zo erg mogelijk. ‘Joden’ gebruiken als scheldwoord en dan ook nog bij een uitvaart! Ik weet niet wat hen bezielt.’

Dat is inderdaad de eerste reactie die je hebt bij zoiets. Wat bezielt die gasten? Wat maakt ze zo extreem agressief? Het ergerlijke is dat daar tot nu toe nauwelijks onderzoek naar gedaan wordt, want onder criminologen in Nederland is het niet bon ton om te kijken naar de culturele en biologische aspecten van dit soort totaal uit de hand gelopen, verbijsterende gedrag. Is het de invloed van het Riff gebergte? Is het de islam? Is het een biologisch defect, ontstaan door incest? Heeft het te maken met een laag IQ? Komt het door het gebrek aan normen en waarden onder Marokkaanse ouders? We zullen het nooit weten zolang de wetenschap het ‘stigmatiserend’ vindt om hier consequent en met open vizier onderzoek naar te doen.

Ondertussen hobbelen we van incident naar incident. Soms komt het in de media, vaak niet. Vaak gaat het om volstrekt alledaagse onbenulligheden. Zo zat ik eens op het terras van een Amsterdams café. Ineens kwamen van alle kanten Marokkaanse jongens aangerend die met de terrasstoelen begonnen te smijten, roepend “Kankercafé!” Voor je er iets tegen had kunnen doen, waren ze alweer verdwenen. Het viel nog mee. Geen stoel door de ruiten. Niemand gemolesteerd. Maar wat is dit in godsnaam voor krankzinnig gedrag? Politie agenten die worden aangevallen. Sinterklazen die beveiligd moeten worden op straat. En nu dus het zoveelste dieptepunt, een doodgewone rouwstoet, met doodgewone mensen, in verdriet gedompeld om een familielid. En ineens wordt er door Marokkaantjes op de fiets tegen je geschreeuwd: “Joden! Joden!” Probeer daar eens een voorstelling van te maken. Wat doet dit met je maatschappijbeeld en met het vertrouwen in de veiligheid van onze samenleving?

Want ja, dan komt de volgende vraag. Wat doet de politie? Wordt er een onderzoek ingesteld? Kent die het groepje? Gaat de rechter met zware straffen komen? Ach, we weten zo het antwoord wel. De jongens waren volgens Gré te Braak nog geen zestien, ze hadden nog geen scooters. Dus dat wordt geen straf, als ze al opgepakt worden. En de politici die de open brief ontvangen, ach, ze zullen er misschien een debatje aan wijden, er zal her en der verontwaardiging klinken en dan gaat men weer over tot de orde van de dag.

Nee met dit land is iets ernstigs mis.

Het is goed dat we nog mensen hebben als Gré te Braak die dit soort vormen van schandelijk gedrag aankaarten als het plaatsvindt.

En wegens diepe woede, onthou ik me maar van verdere woorden.