Verzoekschrift: Merci Maggie

Jennifer Kesteleyn

(adresgegevens worden later ingevuld bij uiteindelijke indiening)

Jennifer.Kesteleyn@gmail.com

 

8 april 2017, 

VERZOEKSCHRIFT

T.a.v Siegfried Bracke

Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers

Kamer van Volksvertegenwoordigers

Paleis der Natie

Natieplein 2

1008 Brussel

 

 

Geachte Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers,

Geachte Heer Bracke,

Graag hadden mezelf en bijgevoegde mede-ondertekenaars het hieronder beschreven verzoekschrift ingediend bij de Kamer van Volksvertegenwoordigers. 

Er wordt met name extra uitleg gevraagd betreffende de gewijzigde vergoedingsvoorwaarden voor alle geneesmiddelen behorende tot de klasse van de normale menselijke immunoglobulinen doorgevoerd op 1 april 2017 door Minister van Volksgezondheid, Dr. Maggie De Block. 

Op 24 maart 2017 was er een bekendmaking door het RIZIV dat de vergoedingsvoorwaarden voor alle geneesmiddelen behorende tot de klasse van de normale menselijke immunoglobulines per 1 april 2017 gewijzigd werden. Dit betreft menselijke immunoglobulines met de productnaam Hizentra, Gammanorm, Multigam, Multigam 10%, Nanogam, Privigen, Octagam, Octagam 10% en Sandoglobuline. 

Over volgende punten vragen mezelf en de ondertekenaars een duidelijk en welomlijnd antwoord van Minister van Volksgezondheid Dr. Maggie De Block:

  • Tussen de initiële publicatie van het RIZIV betreffende de gewijzigde terugbetaling van normale menselijke immunoglobulinen op 24 maart 2017 en uiteindelijke doorvoering van de maatregelen op 1 april 2017 zaten er exact 6 werkdagen. Hierdoor werden veel patiënten (en met hen ook specialisten) gedwongen om achter de feiten aan te lopen. Er was met andere woorden geen ruimte om te zoeken naar mogelijke alternatieven voor patiënten met secundaire immundeficiëntie of de noodzakelijke raadplegingen te doen bij de artsen van ‘The Belgian primary immunodeficiency group’. Patiënten die in het ongewisse zijn indien ze al dan niet lijden aan een primaire dan wel secundaire vorm van immuundeficiëntie hebben nu geen toegang tot hun behandeling. In de bepalingen valt immers te lezen dat, indien de arts behorend tot ‘The Belgian primary immunodeficiency group’ van mening is dat het om een secundaire immuundeficiëntie gaat, de na 1 april gestarte behandelingen moeten terugbetaald worden. Gezien de hoge kostprijs van de behandelingen is dit voor veel patiënten een risico dat niet kan gelopen worden.  Mezelf en de ondertekenaars vragen zich dus af waarom de termijn tussen de publicatie van het RIZIV en het uiteindelijke besluit slechts 6 werkdagen betrof? Eveneens vragen mezelf en de ondertekenaars zich af waarom er zo’n gebrekkige communicatie is naar specialisten en patiënten en  waarom deze laatsten dus voor voldongen feiten geplaatst worden? Als laatste vragen mezelf en de ondertekenaars zich af waarom Minister De Block haar woordvoerder enkel laat optekenen dat ‘deze maatregelen in het licht van de huidige wetenschappelijke richtlijnen werden doorgevoerd’ en diengevolge dus weigert in dialoog te gaan met de bevolking?
  • Volgens de bepalingen van Minister De Block moeten patiënten zonder duidelijke diagnose van dan wel een primaire of secundaire immuundeficiëntie een diagnose laten stellen bij een erkende arts van ‘The Belgian primary immunodeficiëncy group’. Ook patiënten die reeds een diagnose hebben van een primaire immuundeficiëntie moeten ‘elke 12 maanden een noodzaak tot behandeling met immunoglobulinen klinisch geherevalueerd worden door -of in overleg met- een arts die deel uitmaakt van deze groep’. Mezelf en de ondertekenaars vragen zich af hoe deze specialisten gaan omgaan met de -logischerwijze- toename van patiënten bij deze specialisten deel uitmakend van ‘The Belgian primary immunodeficiëncy group’? Ook lijkt het mezelf en de ondertekenaars dus ook dat, patiënten die reeds in behandeling zijn bij deze specialisten van ‘The Belgian primary immunodfeciëncy group’, sneller uitsluitsel zullen hebben over het al dan niet verder zetten van hun behandeling omdat het dossier reeds gekend is bij de specialist ter zake. Hoe gaat er met deze discrepantie omgegaan worden? 
  • Indien er sprake is van een negatieve evaluatie na de periode van 12 maanden van de noodzaak tot behandeling met immunoglobulines en de patiënt krijgt recidiverende symptomen, hoe kan een nieuwe machtiging tot terugbetaling aangevraagd worden? Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt immers dat de duurtijd van een behandeling met humane immunoglobulines in sommige gevallen levenslang of dan wel niet voor een beperkte periode noodzakelijk kan zijn. Mezelf en de ondertekenaars vragen zich dus af hoe de procedure verloopt bij het hervallen van patiënten  met een primaire immuundeficiëntie wiens machtiging na 12 maanden een negatief advies kreeg? Indien de symptomen recidiveren is er dan ook sprake dat de ziekenhuisapotheker ‘om reden van overmacht’ de facturatie kan uitstellen totdat de arts van ‘The Belgian primary immunodeficiëncy group’ de diagnose stelt en/of herbevestigd? Kortom, lopen deze patiënten eveneens het risico dat ze, indien de arts van ‘The Belgian primary immunodeficiëncy group’ van mening is dat het niet wenselijk is de behandeling met humane immunoglobulines terug herop te starten, ze zelf moeten opdraaien voor de kosten?   
  • Wetenschappelijke studies vermelden dat, door de toename van de kennis over primaire immuundeficiënties en andere toepassingen waarbij humane immunoglobulines van nut zijn, er een verdrievoudiging is van het gebruik ervan. Dit zorgt logischerwijze voor een druk op de beschikbare voorraden van humane immunoglobulines. Mezelf en de ondertekenaars vragen zich dus af indien Minister De Block en de regering gepaste maatregelen gaan nemen om een eventuele toekomstige problematische bevoorrading op te vangen? Ook vragen mezelf en de ondertekenaars zich af indien er overleg is met de betrokken partijen, met name producenten van humane immunoglobulines, het Rode Kruis en de regering, zodat er kan geanticipeerd worden op eventuele toekomstige tekorten van humane immunoglobulines?  

 

Er wordt geschat dat wereldwijd 10 miljoen mensen getroffen worden door primaire immuundefficiënties. De groep die baat heeft aan behandelingen met humane immunoglobulines is echter veel groter aangezien deze medicatie ook gebruikt wordt om patiënten met CLL, MM, iedere andere relevante B-Cel malignitiet of iatrogene B-cel deficiëntie door het gebruik van monoclonale antilichamen of van chemotherapie, te helpen. De frequentie van primaire immuundeficiënties in België wordt geschat op 1/500 - 1/1000 inwoners. Echter wordt er gesuggereerd dat meer dan de helft van de patiënten nog niet beschikken over een diagnose. Over de groep patiënten met secundaire immuundeficiënties bestaat er nog meer onduidelijkheid, omdat verschillende wetenschappelijke studies allen spreken dat meer onderzoek naar de oorzaken en behandelingen hiervan nodig zijn.    

Gezien de snelheid waarmee deze maatregelen zijn ingevoerd, de gebrekkige communicatie over deze maatregelen en het onvermogen/onwil van Minister De Block om in dialoog te gaan met de bevolking, richten wij dit verzoekschrift tot U, Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. In tijden van budgettaire bezuinigingen op het Departement van Volksgezondheid, waarbij er sprake is om in 2017 902 miljoen euro te besparen, vrezen mezelf en de ondertekenaars van dit verzoekschrift dat niet enkel patiënten die baat hebben bij de behandeling met humane immunoglobulines, maar ook anderen gaan getroffen worden door het beleid van Minister De Block.

Met de meeste hoogachting,

 

 

 

 

 

 

 

 

Gebruikte documentatie: