Navid Sharifi moet blijven!

Navid Sharifi kwam vijf jaar geleden als minderjarige uit Afghanistan naar ons land. Hij is nu 21, spreekt Nederlands en heeft werk, maar zal worden gerepatrieerd.
In 2008 kwam Navid, toen 16, moederziel alleen naar ons land om hier asiel aan te vragen. Pas na drie jaar kreeg hij een antwoord: negatief. Ook enkele aanvragen tot regularisatie werden geweigerd.
Twee weken geleden werd hij door de politie thuis opgepakt. Sinds 27 juli zit hij opgesloten in het gesloten centrum van Brugge, in afwachting van zijn repatriëring.
Ondertussen leerde hij al die jaren Nederlands, maakte hij vrienden en leerde hij een vak. Hij werkt drie dagen per week als loodgieter en volgt twee dagen per week les op school in Waregem. Tot grote tevredenheid van zijn werkgever, die hem graag zou zien blijven.

Het verhaal van Navid doet erg denken aan dat van Parwais Sangari, die vorig jaar naar Afghanistan werd teruggestuurd. Hij sprak ook vlot Nederlands en had ook werk, als lasser. Maar in tegenstelling tot Parwais weet Navid helemaal niet wat hem in Afghanistan te wachten staat, omdat hij geen enkele band heeft met zijn land.

‘Toen ik vier jaar was, ben ik samen met mijn familie wegens de taliban naar Iran gevlucht’, zegt hij aan de telefoon. 'Toen ik vijftien was, moest ik in mijn eentje Iran verlaten, omdat een familievete uit de hand liep. Na zes maanden rondzwerven ben ik in België terecht gekomen. Moet ik nu naar Afghanistan? Een oorlogsgebied dat ik nooit heb gezien’, vraagt hij zich af.

‘Navid heeft een vlekkeloos parcours afgelegd’, zegt Els Soenen, zijn begeleidster bij het OCMW van Waregem. Ze schreef - in eigen naam - een brief naar staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD), met de vraag om hem te laten blijven.

Navid, uitgewezen naar een land dat hij niet kent