Justice for Paco

Paco. Zijn naam is Paco.

We willen jullie via deze weg een verhaal brengen. Het is een uitgebreid verhaal waarvoor men even de tijd moet nemen. Maar het is vooral een belangrijk verhaal. Een verhaal van leven en dood.

Wie is Paco? Paco is een Pitbull die we in februari samen met een andere Pitbull, Billy, hebben opgehaald in Hoegaarden. Dat deden we niet zomaar. Het ging om een bestuurlijke inbeslagname door de politie van de zone Getevallei op bevel van de burgemeester van Hoegaarden, in kader van de openbare veiligheid. De twee waren namelijk ontsnapt bij hun eigenaar en waren niet veel verder over een omheining gesprongen. Daar hebben ze twee andere honden aangevallen, waarbij één het leven heeft gelaten. Erger nog, dit was op één week tijd de tweede maal dat ze waren uitgebroken.
Zware feiten dus. Het is (helaas) niet de eerste keer dat we dergelijke feiten in het asiel meemaken. We wisten dus wel wat te doen. Namelijk beide dieren opvangen, ze de nodige zorgen toedienen, en vooral evalueren. Die evaluatie is van groot belang gezien wij in het verleden steeds de betrokken instanties of een burgemeester hebben kunnen adviseren bij de uiteindelijke bestemming van dieren. Daar hebben we nu eenmaal de kennis voor in huis.

We hebben Paco en Billy dus goed leren kennen. We zagen honden die in hun jonge leven (ze waren beide nog maar net 1 jaar) nog niet veel hadden gezien. Van socialisatie was geen sprake. Met andere dieren hadden ze het absoluut enorm moeilijk. Maar naar mensen toe was er nooit het minste probleem. In tegendeel. Naar mensen toe bloeien ze enorm open. Deze honden hebben een verkeerde start in het leven meegemaakt en moeten nog veel leren. Maar leren kunnen ze absoluut. Met de juiste begeleiding en omringd door de juiste mensen hebben ze een toekomst. Dat was dan ook het advies dat we gingen bezorgen aan de burgemeester bij wie het besluit omtrent de bestemming lag.

Helaas nam het verhaal op dat punt een andere wending. In dit geval werd er niet gewacht op het advies van het asiel, onze dierenarts en de dienst Dierenwelzijn. Het besluit was eigenlijk al genomen: Billy zou terug moeten gaan naar de eigenaar en Paco zou moeten worden geëuthanaseerd.

We waren met verstomming geslagen. Hiermee konden en kunnen we niet leven. Het was toch duidelijk bewezen dat geen van beide honden daar op z’n plaats zat? Dat ze een andere, betere opvolging en opvoeding nodig hebben? Waarom de dubbelzijdige beslissing? Waarom komt het tot een dergelijk onherroepelijk vonnis terwijl wij nog een toekomst voor hem zien? We hadden alleen maar vragen bij dit officiële besluit.
Uiteraard kan een burgemeester volledig op eigen initiatief een dergelijke beslissing nemen. Dat is nu eenmaal hoe het systeem werkt en dat willen we ook respecteren. Echter werd er in voorgaande gevallen steeds naar ons of andere professionals geluisterd alvorens een beslissing te nemen. Zeker als het om dergelijke drastische maatregelen gaat. Meermaals hebben we onze standpunten proberen aan te kaarten, maar zonder resultaat. Het besluit was finaal.

Voor Billy kwam er echter een positieve wending. De eigenaar had namelijk bij de politie laten opmaken dat hij vlak na de feiten afstand wou doen van beide dieren! De politie bevestigde ons dan ook dat we daardoor als asiel zelf eigenaar waren van Billy en Paco, en dat we konden werken aan de toekomst van Billy. Helaas veranderde dat niets aan het vonnis voor Paco. Dat bleef ook met deze wending ongewijzigd.

Het spreekt voor zich dat wij ons met man en macht verzetten tegen de euthanasie van Paco. Net zoals bij Billy spreken we hier over een jonge hond met veel potentieel. Hebben ze zware fouten gemaakt? Absoluut. Zijn zij een gevaar voor de maatschappij? NEEN! En al helemaal niet onder het toezicht van iemand die dit ras kent en weet hoe men hen moet opvoeden. Laat dat nu net hetgeen zijn wat wij altijd beogen: de juiste hond bij de juiste mensen plaatsen. Dat is ook wat Paco verdient. Elke dag opnieuw zien wie hem evolueren en is het duidelijk dat er met hem kan gewerkt worden. We zien een Paco die nooit agressief is naar mensen toe, die wilt en kan leren, en die elke dag nieuwe dingen ontdekt (zelfs in het asiel). Wij euthanaseren geen fysiek en mentaal gezonde dieren. Er zijn al genoeg slachtoffers gevallen.

We hebben ondertussen steun gekregen van onder andere de dienst Dierenwelzijn en meerdere dierenartsen. Uit gesprekken met buurtbewoners en de eigenaars van de aangevallen honden is gebleken dat niemand daadwerkelijk eist dat ook maar één van de honden wordt geëuthanaseerd. Ze willen vooral dat geen van beide terugkeert naar hun buurt, hetgeen natuurlijk begrijpelijk is.
De afgelopen weken hebben we via meerdere kanalen advies ingewonnen over onze opties. Dat heeft tijd gekost, waardoor de tijd helaas ook dringt voor Paco. Wij willen dit voor de Raad Van Staten brengen zodat de zaak opnieuw kan bekeken worden.
Tot dat mogelijk is willen we vragen dat de burgemeester van Hoegaarden en alle bevoegde instellingen wachten met de uitvoering van de beslissing. We begrijpen dat deze op gemeentelijk niveau finaal is. Maar geef ons en het gerechtelijk apparaat de kans om het geheel te herbekijken, volledig objectief, met input van de juiste partijen.

Ook jullie steun is voor ons uiteraard van belang. IJver mee voor de toekomst van Paco, deel zijn verhaal en onderteken deze petitie!

VZW Dierenasiel Tienen    Neem contact op met de schrijver van de petitie